Ik zat hier laatst ook eens aan te denken.
Ik wil niet zeggen dat ik een oude ziel ben. Maar ik vraag me af, is het zo dat oude zielen vaak al meer gevers zijn.
Als je bijvoorbeeld naar je kinderen kijkt, is de ouder meestal degene die advies en zorg geeft, je ontvangt weer terug door de liefde en de dankbaarheid van je kinderen, door de blijdschap en de glimlach.
Maar je zult niet vaak op hetzelfde niveau een gesprek kunnen houden.
Is dat met oude zielen ook zo? Je ontvangt terug via de natuur, of door dat iemand blij is, je iets schenkt waar je blij van wordt, maar als oude ziel is het niet vaak zo dat je een advies van iemand krijgt die bruikbaar is, of dat je de voeding krijgt waar jij je zelf mee voedt. Dan zit je meer in de rol van anderen adviseren, en verder brengen.
Is het zo dat oude zielen vaak mensen aantrekken die hulp nodig hebben, of die op ze varen, waardoor het geven en ontvangen uit balans kan raken?