Zoals in mijn voorstelbericht staat doe ik Orthopedagogie ofwel: Opvoeder/begeleider. Inmiddels zijn er al examens gemaakt en was het hoog tijd voor een stage. Ik loop sinds dinsdag stage ion een dagcentrum voor volwassenen met een licht, matige of zware mentale handicap. Dit was beslist niet mijn "eerste keuze" en al evenmin het geen dat ik later wil doen. Desalniettemin heb ik er al een hoop van geleerd.
Omdat ik inmiddels al een week stage loopt, zet ik alle dagverslagen even in een bericht. Alle namen die gebruikt worden, zijn fictief wegens beroepsgeheim. Alle aparte letters (G, B) zijn ook aparte namen. G is bv een personeelslid van daar terwijl Gert een stagair is, even een verduidelijking. :-)
Dinsdag en woensdag:Gisteren voelde ik me een beetje verloren, ik kwam aan, een paar mensen stelde zich voor en ik leerde de andere stagair kennen. Hij moet nog tot mei en is al bezig sinds september. Hij weet dus wel ongeveer hoe en wat inmiddels. Anyhow, ik kreeg de senso-groep wat eigenlijk de groep is met de zwaarste handicap. Twee er van communiceren zelfs nauwelijks, ik ga even geen namen noemen en gewoon met A en B schrijven daar ik met een beroepsgeheim zit. Internet is heel open en tja....
Anyhow, A is dus een meisje, weet niet hoe oud ze is maar ze kan dus vrij weinig. Ze schreeuwt heel snel als ze haar zin niet krijgt of als er nieman dmet haar bezig is. Dan heb je nog B, het enige wat zij eigenlijk doet is rondjes lopen met iets in haar handen en wat geluidjes maken. Die eet ook niet warm oid, enkel boodrammetjes. Ze heeft wel kuren :') Ze jat iedereens drinken. Cola en koffie zijn echt niet veilig voor haar :') Ze moet ook echt "apart" gehouden worden tijdens de middag omdat je dan te weinig tijd hebt om haar steeds in het oog te houden en ze jat de drank van de andere gasten, er zitten een paar gasten die bv heel slecht zien en zelfs nagenoeg blind zijn, en ja voor hen is het natuurlijk heel frustrerend als hun drank in eens weg is := daar kwam ook echt ruzie van eerst dus nu zit ze samen met de andere leden van de senso groep in een aparte zitkamer
Ze eten daar ook apart omdat ze vrij veel hulp en toezicht nodig hebben.
Gisteren heb ik daar dus heel de dag tussen die mensen gestaan en dat viel me beter mee dan verwacht, het is wel erg zwaar en je moet een hoop geduld hebben en veel kunnen verdragen. Gisteren heb ik nog niet veel kunnen doen omdat het toch even kijken is hoe het allemaal werkt. Ik heb tot nog toe een fijne begeleidster en als ik dingen vraag antwoord ze ook en helpt ze me wel. Maar bv tussen de middag toen de gasten klaar waren met eten en het eigenlijk de beurt van de begeleiders was voelde ik me een beetje verloren. Ik wist niet goed hoe en wat. Uiteindelijk heeft de andere stagair zich over me ontfermt :j Vond ik wel lief.
Vandaag was ik al een beetje zelfzekerder, ken al een paar regels en gewoontes. Zo weet ik bv dat A bijt en erg hard knijpt. Het is maar een klein meisje maar ze is echt ontzettend sterk. Als je met haar bezig bent en haar haar popje geeft is ze echter wel rustig. B moet je een beetje met rust laten maar wel in het oog houden dat ze geen drinken jat van andere gasten. Er zit eentje bij die wat handtastelijk is dus daar moet je kordaat mee zijn :') C word vrij snel slecht gezind. D is blind en moet je dus heel rustig benaderen en zeggen wat je doet, anders schrikt hij.
En zo heeft elk van de 40 gasten wel iets waar je rekening mee moet houden... En dat is, heel eerlijk, best zwaar om allemaal te onthouden en correct op te reageren. Er is op twee dagen heel erg veel op me af gekomen en heb even moeite met het te laten bezinken. Mijn begeleidster vroeg of ik geen vragen had oid maar ik stel ze als ze in mij op komen en heb nog maar twee uurtjes met haar gestaan en steeds het laatste uurtje dus dan mogen de gasten eigenlijk gewoon rusten of zich rustig bezig houden....
Het moet dus allemaal nog een beetje bezinken. Er komt iig veel bij kijken, fysiek is dit absoluut geen zwaar werk maar mentaal des te meer.....
DonderdagHeb vandaag redelijk veel verantwoordelijkheid gekregen. Ik stond bij iemand met een groep van tien mensen, ik kreeg er daar vier van onder mijn hoede. Mijn begeleidster was in dezelfde kamer maar ik had dus wel de verantwoordelijkheid over hen. Dat ging heel goed, heb geen problemen gehad.
Ze heeft even moeten helpen omdat R nogal aanhankelijk is (handtastelijk eigenlijk) normaal stopt hij als ik "neen, stop er mee" zeg maar vandaag bleef hij vast houden en legde hij zijn hoofd op mijn borsten := (en ik moet sowieso al enorm veel moeite te doen om de mannen daar aan me te laten komen, ze hebben wel het verstand van kinderen maar het uiterlijk van volwassen mannen... En laat ik nu iemand zijn waarbij zelfs vriendje af en toe zijn afstand moet bewaren
) en hij luisterde zelfs niet toen ik hem weg duwde. Toen heeft ze hem even flink op zijn plek gezet... Maar dat vond ik dus effe eng
Tijdens de middag stond ik eigenlijk niet echt op maar ik heb degene waar ik voormiddag bij stond geholpen met drank in schenken terwijl zij de medicatie uitdeelde. Kwestie van iets om handen te hebben.
Daarna stond ik in een groepje van vijf rustige mensen terwijl mijn begeleidster enkel toezicht hield. Ik had eigenlijk alle verantwoordelijkheid en nam zelfstandig alle beslissingen, vb: meisje met heel slecht zicht had al vijf kaartjes uitgeprikt. Dat klinkt heel weinig voor ons maar voor hen is dat echt enorm vermoeiend. Ze kreeg pijn aan haar ogen omdat ze het niet ged zag. Ik heb toen moeten bepalen of ze goed genoeg gewerkt had om te pauzeren. Had haar die pauze gegund en was volgens mjin begeleidster een goede keuze :j Ook had ik gezegd dat ze erg goed gewerkt had en ook dat vond mijn begeleidster goed. Eigenlijk moet je hen gewoon behandelen als kinderen in een volwassen lichaam.... Ik heb vandaag het vlees gesneden van een man die vier koppen groter is dan mij... Ik kom tot net boven zijn elleboog. Nu ben ik ook wel een kleintje maar ik bedoel maar...
Daarna het drie uurtje uit delen en daarna wachten tot de gasten allemaal naar huis zijn. Heel apart: A uit het verhaal van vorige keer is vandaag spontaan bij ons aan tafel komen zitten. Ze kwam echt heel bewust bij ons zitten, zat rustig naar ons te kijken terwijl we praatte... Ze volgde ons echt.
Ze moest een tiental minuten later door want haar vervoer was er. (van het Dagcentrum gaan ze door naar een ander centrum waar ze overnachten, en een paar gaan er naar huis) en ze ging heel gefrustreerd schreeuwen omdat ze op moest staan :oo
VrijdagGebruik maar even fictieve namen.
want met J en A enz gaat het te ingewikkeld worden. Dit zijn dus geen echte namen
In geen enkel van mijn verslagen zal een echte naam komen.
Vanochtend toen ik aan kwam bleek ik bij niemand op de lijst te staan. Ik meldde dat aan de persoon naast me (die ik nog niet kende, was vandaag voor het eerst terug sinds ziek zijn) en zij zei meteen "oh kom dan maar mee snoezelen!" Dus ik wandel naar voren waar degene zit die de uurroosters op maakt. "hoi, ik sta bij niemand op de lijst, mag ik misschien met An mee gaan snoezelen. Ja, dat was goed, ik mocht mee. An happy want normaal moest ze alleen gaan en dat is niet zo leuk met vier gasten.
Als eentje naar het toilet moet oid moet je er drie alleen laten waarvan twee epilepsie aanvallen kunnen krijgen. Ze mogen dan wel altijd een gast meenemen die "maar" licht mentaal gehandicapt is maar ja........
Goed, ik mee snoezelen, was echt heel erg leuk. Voor de mensen die snoezelen niet kennen. Snoezelen houd in dat je in een ruimte komt die heel fijn ingericht is. Met bv banken met daarop heel veel kussens, hele grote bedden met daar op allerlei kussens en knuffels. Er is vrijwel altijd een waterbed. Het is dan de bedoeling dat je het wat verduisterd en dan kan je bv met lichteffecten werken, of je kan zo'n discobal (met van die spiegeltjes) laten draaien. Er is altijd een blacklight aan waardoor de fluorcerende dingetjes die ophangen verlicht worden. Je krijgt dus echt hele leuke effecten, een snoezelruimte is een ruimte waarin personen die zich om een of andere reden moeilijk kunnen ontspannen/uitdrukken in het dagelijkse leven (mentaal en fysiek gehandicapten of meervoudig gehandicapten dus) zich volledig kunnen ontspannen en kunnen laten gaan.
Terwijl de gasten aan het snoezelen waren (met heerlijk rustgevende muziek op de achtergrond) maakte ik een heel gezellig praatje met degene bij me. Ze vroeg me ook echt naar hoe ik me voelde op stage en begreep dat ik het af en toe nog wat moeilijk had en zeker dat ik het de eerste dagen erg moeilijk had gehad met de gasten. Het was wel eens fijn om daar over te praten en ook echt reactie terug te krijgen.... Thuis heb ik dat ook wel gezegd maar daar zeiden ze alleen van "tja..."
We hadden ons verkeken op het uur, omdat er personeelsvergadering was, moesten we een uur vroeger terug zijn dan normaal :') we waren dus een dik kwartier te laat terug maar geen man overboord! Er was nog eten
Tussen de middag een heerlijke pannenkoek mogen mee eten en toen vertrok al het personeel richting vergadering. We stonden met 1 opvoeder die niet van het centrum was (werkt in het centrum waar de gasten gaan overnachten) en nog een stagaire van daar die ik maar even Sylvie noem en dan de stagair die samen met mij stage doet die ik even Gert ga noemen.
Een van de gasten, een zwaar mentaal gehandicapte, was al heel erg moeilijk aan het doen. Ondanks dat vertrok al het personeel op één man na. G zei van "Het gaat niet gaan he... bel als er wat mis gaat!" en dat was de enige die bezorgt was en die echt heeft staan drentelen omdat hij eigenlijk niet wilde gaan. Maar hij moest er nu eenmaal zijn..
Anyhow, daar stonden we dus, met drie eerstejaars studenten en een opvoeder die van kop noch staart wist wat de bedoeling was :') Goed, Gert even kort uitgelegd wat de bedoeling is (hij staat daar al sinds september) en terwijl stond J woest te worden omdat ze haar sigaret wilde. Nu heeft ze vaste rookmomenten en daar word heel fel aan vast gehouden omdat J heel erg haar zin wil doordrijven. Geef je haar een vinger neemt ze je hele arm. Dus ze moest nog een kwartier wachten. Ze ging al schreeuwen en huilen en stampvoeten (echt letterlijk stampvoeten) en zeuren enz. Toen het nog tien minuten was ging ze naar Sylvie (die werkt 's avonds met haar dus die kent haar wel wat) en ineens balde ze haar vuisten en wilde ze slaan :+ Dus Sylvie pakt haar polsen en zegt "NEEN! En nu ga je zitten en wachten!"
Dat was er niet bij :') Ik was even wat gaan doen bij een andere gast en wilde naast de opvoedster gaan staan, en ze zei "ik wil mijn sigaret!" dus ik kijk op de klok. "Neen L, nog vijf minuten en dat weet je! Niet zeuren, ze hebben je het al vaak genoeg gezegd, als je het van hen niet krijgt moet je het niet bij mij proberen" en ze balt haar vuist en heft hem op en ik heel kordaat "eh eh eh!!!" en ze kijkt zo even twijfelend met die vuist nog in de lucht. Dus ik "NEEN L!" hup die vuist naar beneden :') Omdat J zo moeilijk deed begon een andere gast (een volwassen man) ook agressief te doen, ook hij moest nog vijf minuten wachten. Anyhow, vijf minuten en een hoop miserie later mochten ze allemaal gaan roken. Iedereen weer happy. (dachten we)
Toen was het tijd om te verzamelen, Sylvie en ik stonden als twee eerstejaar studenten alleen boven terwijl Gert en de opvoeder onder stonden met een groep. Wij onze mensen mee naar boven gepakt. Na een hoop gezeur, gezaag en geklaag ze aan het werk gekregen :') en waren beetje aan het praten. Hier en daar waren zo nu en dan woordenwisselingen. (we hadden er uitgerekend twee in de groep zitten die constant schelden op elkaar en het was een te kleine ruimte om ze ver uit elkaar te zetten :') ) De uren waren uitgerekend vandaag verzet. Ipv om drie uur drie-uurtje was dat nu om vier uur. Omdat de eerste busjes pas om half vijf kwamen (terwijl dan normaal de laatste busjes komen) zo konden we de uren overbruggen, van drie tot half vijf is te lang om ze niets te laten doen. Dat leek een goed idee maar achteraf bekeken....
Ik moest nog kleurtjes gaan halen beneden dus ik kom beneden, wil vragen of ik de kleurtjes van de senso kamer mag meenemen gezien we de sleutel van de kast boven (waar de kleurtjes van boven staan) niet hadden. Staat Gert met een pak pannekoeken in zijn hand en G die heel schuldbewust stond te kijken :') Gert was best boos op hem. Hij had de pannenkoeken die normaal mee moesten naar het centrum voor de avond gejat en ja, aan welke heeft hij dan aangezeten/aan gegeten en aan welke niet he? Hij moest daar een sanctie van krijgen maar die "mogen" wij niet geven (wisten ook niet welke er aan vast hing, alleen dat er een aan vast hing, het is nl stelen) dus er zou een melding van komen. Goed, ik die kleurtjes genomen, de laatste aan het werk gezet.
Na ruim een half uur werken aan haar werkje vloog een van de gasten die ik even Lara noem recht en beweerde dat het haar werkje niet had, en Fien had haar werkje (een van de gasten die ook boven zat) en een heel gedoe. Sylvie corrigeerde en ze ging nog even het werkje van Fien om stoten. Toen ze daar op aangesproken werd en er gedreigd werd met "als je niet rustig doet krijg je geen vieruurtje" ging ze weer zitten. We hebben nog even moeten praten met haar om haar weer aan het werk te krijgen maar uiteindelijk was het weer rustig.
Om drie uur was het even pauze, ze "moesten" allemaal onder wat gaan drinken. Normaal hebben ze namiddag geen pauze en krijgen ze 's vrijdags boven hun drie uurtje, maar omdat door omstandigheden vandaag alles verzet was kregen ze wel pauze om wat te gaan drinken enz. Twee wilde echter niet naar beneden. We kunnen hen niet alleen laten en eentje alleen boven blijven is ook niet echt een optie dus of de hele groep moest boven blijven of iedereen onder. De rest wilde echter wel naar onder dus meerderheid wint.
Ik kreeg eentje nog overtuigt maar de ander bleef halsstarrig zitten. Sylvie was naar onder met de andere gasten want ja, twee mensen voor ongeveer 30 gasten is echt niet genoeg :') Dus ik was met haar aan het praten, vroeg nog waarom ze niet wilde enz. Haar nog eens uitgelegd wáárom ze vandaag mee naar onder moest en normaal niet en uiteindelijk werd ze echt hysterisch :oo Ik stond even paf want er was echt geen reden om zo te reageren. En ineens haalt ze vol uit naar mijn gezicht :oo Ik had even de neiging om terug te slaan maar heb in de plaats haar polsen gepakt en zei "NEEN Lara dat doen we hier NIET! Je mag best boos zijn maar je slaat niet!".
Heb me om gedraait en ben even weg gewandeld. Niet alleen om Lara even te laten kalmeren door niet meer tegenover me te staan, maar ook om zelf even rustig te worden en om mijn lip even te bekijken gezien die best pijn deed :')
Op toilet dat langs onze "kleedkamer" ligt (toevallig tegenover de kamer boven waarin we met de groep zaten, was dus nog vlakbij.) even in de spiegel gekeken en ja hoor :') Lip was aan het bloeden en natuurlijk al wat gezwollen. Ik aan het balen, WC papier nat gemaakt en met koud water wat gedept. Ben daarna terug de kamer in gegaan. Ze had tranen in haar ogen. En nog voor ze iets kon zeggen ik: "Nu ga je even heel goed naar me luisteren dame. Hetgeen dat je net gedaan hebt doe je níet meer! Je mag zo boos zijn als je wil, je slaat níet. Is dat goed begrepen?" Ze knikte ja, begon heel hard te huilen en sorry te stamelen en ze dat ze het nooit meer ging doen enz en stond op en drukte zich helemaal tegen me aan om te knuffelen. En tijdens de knuffel "Ik doe het niet meer! Sorry! Weet niet hoe het kwam echt sorry ik zal het nooit meer doen!" enz enz. Dus sloeg mijn armen maar om haar heen en zei van "Als je nu met me mee naar beneden komt dan is het over voor mij. Ik maak er geen melding van als je me belooft dat je het nooit meer zal doen! Kom."
En dan is ze meegekomen, heeft me nog eens op het hart gedrukt dat ze het niet meer zou doen en we hebben er de hele middag geen last meer van gehad. Heb even aan de andere uitgelegd welke deal ik met haar gemaakt had en het was oké. (lip is inmiddels al niet meer dik en het wondje is thank god ook al niet meer goed zichtbaar. Doet wel nog pijn :') )
Tijdens de pauze vlogen L en F elkaar nog bijna in de haren. Heb echt elk een hand op de borstkas moeten zetten en naar achter moeten duwen. Heb dan L even een preek gegeven dat ze niet mocht schelden. (ze zei "dikke!" tegen de F die idd "lichtjes" overgewicht heeft. Dat viel niet in goede aarde en die vloog haar haast aan :') ) Bleek dat dat een hele goede actie was want toen ik het Sylvie vertelde zei die meteen; met die twee moet je goed opletten want die vliegen elkaar geregeld letterlijk in de haren bij ons!
Ook nog zitten bemiddelen door G en R uit mijn eerdere verhaal. Heb daar, toen een personeelslid terug kwam om af te sluiten, haar nog bij moeten halen. Die twee gaan elkaar ooki nog in de haren vliegen. G scheld steeds op R maar nooit als een van de begeleiders het hoort. We kúnnen daar dus echt nooit wat op zeggen. Vond het wel leuk dat hij ondanks dat er 4 mensen rondliepen die hij beter kende, hij aan mij kwam vragen om even onder vier ogen te praten. Twijfelde nog heel even omdat dat ook degene is die zo handtastelijk is en die vandaag nog een preek had gekregen omdat hij zo vast klampt en handtastelijk is en niet stopt als je zegt dat hij moet ophouden.
Ja, ik heb een bewogen dag achter de rug :')
Grappig was wel: 's morgens kwam een van de gasten binnen. Is iemand die eigenlijk lukraak dingen zegt, hij kan wel gericht antwoorden maar niet uit zichzelf gericht beginnen praten. En hij komt voorbij een begeleidster waar ik vlak bij stond en zegt "Ik ben geil!" en dat herhaalde hij drie keer. Na de derde keer vroeg ik aan ie begeleidster van "zegt ie nu wat ik denk dat die zegt" en zij: "ja hoor, en wacht maar, zo meteen zegt ie er nog "ik ben hot" achter" En inderdaad :') Vijf minuten later: "Ik ben geil....Ik ben hot!" :')
Auteur
Topic: Stage @ Volwassenen met een mentale handicap (gelezen 9383 keer)
