Hoi Panda,
Allereerst, welkom op Armina.
Je bent niet de enige. Het kunnen waarnemen van dingen uit de 4e dimensie (entiteiten, schimmen, etc) is heel lastig, daarom dat je ze ook alleen als silhouet ziet, en zodra je erop gaat focussen, dan ga je kijken naar wat er in de 3e dimensie is, en dan gaat het automatisch weg.
Niet alleen zie je dingen vanuit de 4e dimensie, maar voel je ze ook. Dit onbehagelijke gevoel is hun aanwezigheid.
De donkere schaduwen die je ziet, of wel negatieve entiteiten, zijn overleden personen die het weg naar het licht niet hebben kunnen vinden, vaak omdat ze niet eens doorhebben dat ze dood zijn. Hun leven van negatieve energie en houden van angst gevoelens. Heb jij die, dan trek je ze aan. Heb je ze niet, dan blijven ze weg.
Sommige entiteiten proberen jou angst te laten voelen om zodoende van jouw energie te kunnen voeden.
De witte entiteiten, ofwel de positieve entiteiten zijn gidsen en overleden dierbaren die wel het licht hebben gevonden maar via hun/jouw gidsen een bezoekje aan je brengen. Dit kan bijvoorbeeld oma zijn, zoals je zoontje zei.
Voor hem is het zien van entiteiten heel normaal overigens en hij ziet ze ook een stuk beter dan jij doet. Hij kan wel zien dat het er anders uit ziet dan jij eruit ziet, maar beseft dit zich nog niet. Sterker nog, hij zal denken dat iedereen dit ziet. Het is voor zijn ontwikkeling belangrijk dat je niet tegen hem zegt dat er niets is, puur omdat jij ze op dat moment niet kan zien. Je mag wel zeggen "mama kan dat niet zien. jij bent speciaal."
Wat betreft de kras in zijn nek, mijn gidsen geven hierbij aan dat dit een ongelukje was en niet iets van een entiteit. Iets van speelgoed dat de kras per ongeluk maakte of een insect of iets.
Daar moet je je nu niet te veel bij voorstellen.
Liefs,
LPChip
