Ik bedoelde niet zozeer dat jouw bewoordingen opmerkelijk zijn. Maar meer dat je uit ieders schrijven, of het nu een brief aan iemand is, of wat dan ook, je vaak bepaalde punten kunt halen, die er uit springen, en opvallen, en waar dan vaak onbewust een verhaal in ligt.
Als ik jouw verhaal in eerste instantie lees, zou ik denken er is je in een ander leven geweld aan gedaan door een man, of er is iets verschrikkers gebeurt als vermoed door een man, misbruikt door een man waardoor je nu bang bent voor aanraking.
Maar de woorden die ik eruit pik uit je schrijven die me meteen opvallen, niet omdat ze raar zijn, of raar verwoord, maar gewoon omdat ze opvallen zouden juist ook kunnen zeggen dat je een dierbaar iemand verloren bent in een ander leven, een man, en dat je daardoor moeite met mannen hebt. Bijvoorbeeld vanuit een soort schuldgevoel of wat anders.
Je zou ook in de oorlog gevochten kunnen hebben, en daar nog een ongemakkelijk gevoel aan over gehouden kunnen hebben.
Kortom er zijn heel veel redenen en door je schrijven te lezen, en kort te denken welke woorden vallen me het meest op, kun je soms al een heel eind komen. Het zijn soms juist de kleine woordjes die bijzaak lijken te zijn die een heel onbewust verhaal in zich dragen.
