4
« Gepost op: januari 11, 2025, 12:46:23 pm »
Hallo allemaal,
Ik ben vrouw, 38. Ik weet al lange tijd dat ik hsp ben en ik vermoed al een tijdje dat ik lichtwerker ben.
Ik heb zelf al veel meegemaakt in mijn jeugd. Daar ben ik goed uitgekomen. Maar inmiddels zijn er veel nieuwe problemen. Ik heb een eigen bedrijf maar omdat alles duurder is geworden, krijg ik een stuk minder werk en leef ik in armoede. Ik woon in het buitenland en krijg helemaal geen hulp van organisaties die moeten helpen als je te laag inkomen hebt. Ik heb ook last van een familielid die mij stalkt. En krijg helemaal geen hulp van bijv de politie als ik daarom vraag. Ik ben ook chronisch ziek, ik heb er goede medicijnen voor waardoor ik er geen last van heb, maar zonder geld geen medicijnen. En dus ben ik nu erg ziek, heb weinig energie. Ik heb geen contact met familie. Ik ben wel sociaal en heb veel contact met mensen uit het dorp. Maar ook hier krijg ik eigenlijk nauwelijks hulp, steun, positieve input. Mensen doen aardig en zijn blij als ik contact opneem maar er komt niets terug. De telefoon gaat nooit. Er komt nooit iemand op bezoek. Niemand heeft interesse in mij of mijn bedrijf. Met feestdagen, verjaardagen etc ben ik alleen. Krijg geen cadeautje, geen felicitatie of groet, niets.
Wat ik wel krijg is heel veel negatieve reacties, commentaar, kritiek, ik krijg vaak de schuld van dingen die mijn schuld niet zijn, mensen die me heel slecht behandelen, vooroordelen, projectie "anderen doen zo dus jij bent vast ook zo", kwetsende opmerkingen, mensen die liegen en bedriegen, misbruik, gaslighting etc. Verder vermoed ik dat er iemand uit het verleden is (een geest ofzo), ik weet niet of het iemand is die ik ken of iemand van deze plek die ik niet ken, maar die lijkt me constant te willen straffen. Niet omdat ik iets verkeerd doe, maar alsof ik gestraft word voor wat anderen die persoon (of misschien ook familie of naasten van die persoon) hebben aangedaan. Ik heb last van de negativiteit en giftigheid. En ik voel me machteloos. Want ik werk hard om het goede te doen en om "de wereld te verbeteren". Door mensen goed gedrag aan te leren. En ik voel me constant gestraft voor wat anderen verkeerd hebben gedaan.
Ik begrijp veel, kan veel, stel mijn grenzen op tijd, vraag om hulp waar nodig, werk hard, ik geef mensen ook feedback en spreek ze aan op hun taken en verantwoordelijkheden, ik verbreek het contact met mensen die niet goed voor me zijn etc. Maar ik kan de economische situatie niet veranderen omdat het buiten mijn macht ligt en ik voel me niet gehoord als ik ergens hulp vraag, ik voel me niet gezien, het is alsof niemand om me geeft. Maar het is ook alsof ik alleen maar van waarde ben als ik me laat gebruiken. Mensen willen "vrienden met me zijn" in ruil voor mijn liefde, steun, hulp, maar ze nemen mijn werk, mijn bedrijf totaal niet serieus, vinden het onzin, willen er niet voor betalen enz. En als ik mijn grens stel word ik gelijk gedumpt. Ik moet er altijd voor anderen zijn, maar ik krijg heel weinig goeds terug. En ik weet niet wat ik kan doen om dat te veranderen. Begrijp mij niet verkeerd, ik help anderen niet "om" aardig gevonden te worden, "om" iets terug te krijgen. Maar ik bedoel in het algemeen, ieder mens heeft liefde nodig, ook ik. Maar ik krijg in het algemeen in mijn leven maar zeer weinig liefde, hulp en steun.
Ik probeer sterk te blijven, positief te blijven, te doen wat ik kan, goed voor anderen te zijn, maar ook grenzen te stellen en slechte dingen niet te accepteren en dat alles zonder aan mezelf voorbij te gaan. Maar ik vind deze situatie heel zwaar. Vooral omdat ik geen liefde en steun kan vinden, niemand die in me gelooft, niemand die me begrijpt. Ik voel me aan mijn lot overgelaten, in de steek gelaten, alleen. Mensen zeggen vaak "jij redt je wel" of ze doen iets wat niet ok? is en en denken "Oh, maar zij komt er wel overheen". Ook als mensen zien dat ik door iemand slecht behandeld word, helpen ze mij niet, ze houden zich stil of steunen de schadelijke partij omdat ze daar geen problemen mee willen krijgen en denken dat het ok? is want "zij (ik, boekje) redt zich wel". Maar ik heb ook liefde en steun nodig en positieve energie. Ik probeer het vaak uit mezelf te halen, maar dat doe ik al zo lang, zonder nieuwe positieve energie te krijgen en deze situatie is moeilijk en het lukt steeds minder goed. Het voelt alsof ik verdrink, alsof ik eigenlijk langzaam sterf. Ik voel dat de energie niet meer stroomt in mij. Tot ik weer wat positieve energie krijg. Dan voel ik me weer beter en lukken veel dingen weer een tijdje.
Ik ben bang want ik zie niet meer hoe dit opgelost kan worden, hoe ik hier uit kan komen.