Goedenavond,

Mijn naam is Chantal, 42 jaar….

Ik ben hier beland omdat ik niet goed weet waar ik heen moet gaan met mijn vraag, mijn gevoel…..
Vroeger, toen ik jong was, ik denk tot m’n 15e ongeveer voelde ik dingen die ik nu eigenlijk nooit meer voel. Tot eergisteravond in bed.
Een beetje meer uitleg is misschien wel handig.
Ik kon vroeger heerlijk uit mijn lijf treden en boven mezelf zweven. Dit was voor mij nooit eng maar ik kon zo heel diep ontspannen. Tijdens de zwangerschap van mijn kinderen gebeurde het ook af en toe.

Maar vroeger was ik ook vaak bang, met name bang voor de dood. Ik kon mezelf dan zo verliezen in dat gevoel van bang zijn dat het niet meer voelde alsof het gevoel van mezelf was. Het gevoel is niet te omschrijven. Ik kan geen woorden bedenken om dit gevoel uit te leggen. Ik voel het, ik ben er bij, alles in mij voelt het en ik lijk geen onderdeel meer te zijn van de wereld. Het voelt niet als dromen maar echt. Maar ook weer echt geen “normaal” gevoel van angst….
Het is gewoon niet uit te leggen.
En daar ligt dan ook mijn vraag, omdat het geen “normaal” gevoel is denk ik dat ik misschien een beetje gek lijkt te worden. Dus ben ik gek? Of is dit gevoel op een andere manier uit te leggen?
Ik weet niet zo goed waar ik deze vraag neer moet leggen. Ik heb namelijk wel het gevoel dat ik er iets mee moet doen.
Gister durfde ik ook niet te slapen, bang voor het gevoel. Ik heb m’n oortjes ingedaan en heb naar een meditatie filmpje liggen luisteren. En vanavond ben ik ook weer bang om het gevoel te krijgen, ik durf niet te gaan slapen.
Het gevoel ontstond na veel denken. Ik ben een denkertje. Kan me soms ineens druk maken over de essentie van het bestaan bijvoorbeeld.

Bedankt dat je de tijd hebt genomen om mijn vraag te lezen.

Groetjes Chantal