Hoi Monique,

Welkom op Armina.

Een heel verhaal, maar wij verklaren je niet voor gek. We vinden het eerder interessant omdat je meer kan waarnemen dan de meeste mensen beseffen dat mogelijk is.

Mocht je verder vragen hebben, schroom je niet, en stel ze gerust.

Liefs,
LPChip

Dankjewel! *legt tissue even weg om verder te typen* he he eindelijk begrip... Ik ben in 2005 gediagnostiseerd met ADHD en Autisme. Maar eigenlijk denk ik eerder dat ik een soort van hoog sensitief ben. Sommige kleuren kan ik "proeven" net zoals auto's met zo'n specifieke lichtblauwe (turkoize) kleur daar kan ik echt misselijk van worden. Ook dat liedje "Zombie" van The Cranberries die overslag in de stem! Brrrrr. En ik vind klassieke muziek soms heel mooi. Behalve als erbij gezongen wordt. Als ik een sopraan hoor dan krijg ik enge kippenvel op plekken waarvan ik niet eens wist dat het mogelijk was 

Aan de andere kant heb ik ook muziek wat ik heerlijk ontspannend vind om te luisteren, iets wat ook niet iedereen begrijpt. Ik heb bijvoorbeeld zo'n 20 tot 25 cds van een Chinese zanger wat ik heerlijk vind om te luisteren. Ik begrijp er geen woord van, maar dat maakt me niet uit. Ik luister ernaar met mijn hart en niet met mijn oren. De zanger in kwestie heet Emil Chau, of Wakin Chau, dat is zijn "westerse" naam. Zijn Chinese naam is Zhou Hua Jian. Ik zal eens kijken of ik de link van een of twee nummers hier kan plaatsen.

Ooit zat ik helemaal aan de grond, eerlijk gezegd in de kelder, en deze liedjes hebben mij geholpen om weer te kunnen huilen. Vooral de eerste.

https://www.youtube.com/watch?v=Sf7TZLKjraI&list=PLtTKYQY94wLvYaF-ULHFrMEGe_6cIHtbQ&index=19

https://www.youtube.com/watch?v=KGIZ2zWsf8E&list=PLtTKYQY94wLvYaF-ULHFrMEGe_6cIHtbQ&index=48

https://www.youtube.com/watch?v=Ols0ltpkGfQ&list=PLtTKYQY94wLvYaF-ULHFrMEGe_6cIHtbQ&index=16

Nou oké dat ben ik gewoon he 

Hoi allemaal!

Ik ben Monique, zoals mijn username al aangeeft. Ben 58 jaar geleden geboren in Den Haag. Heb in Helmond en Amsterdam gewoond, om in 2005 neer te strijken in Delft. Mijn profielfoto is met mijn lapjeskat Miepie (28-03-2008 - 16-08-2020) Ze komt nog af en toe een neusje in mijn hals drukken. Verder heb ik sinds 12-09-2015 gezelschap van poes Truus (precieze geboortedatum weet ik niet) die stond namelijk op 12-09-2015 ineens in mijn tuin en is nooit meer weggegaan. Nou ja een half jaar later had ze vier kittens waarvan er eentje naar mijn broer ging (hij had hem Solex genoemd (20-03-2016) omdat hij tijdens het spinnen wel eens af sloeg net als een ouwe Solex brommer). Helaas woont Solex sinds juli 2019 weer bij mij. Niet omdat ik hem niet wilde hoor, maar mijn broer was in april 2019 tijdens een epileptische aanval van zijn trap gevallen en heeft daarbij een hersenbeschadiging opgelopen en kon hij geen kat meer houden. Maar ja Solex is hier in huis geboren, en ik ben de eerste mens die hij geroken heeft dus dat wende snel.

Ik heb al vanaf heel jonge leeftijd het gevoel gehad dat ik dingen kon voelen die andere mensen niet voelden. Ik kon daar niets over kwijt want mijn moeder zei altijd doe niet zo gek. Maar toch he... als wij in mijn jeugd op vakantie gingen bij een boer en ik ging daar in een weiland zitten, en ik legde mijn handen naast me op de grond, dan kon ik het gras onder mijn handen voelen bewegen en groeien. Maar ik werd natuurlijk door mijn moeder als "gek" gezien dus heb ik daar nooit iets over gezegd tegen haar.

Een paar jaar geleden kwam ik er toevallig achter dat mijn moeder ook dingen zag en voelde maar dat heeft moeten "vergeten" van haar familie en vooral omdat ze uit de Zuid Hollandse bible belt kwam, Sliedrecht, zwarte kousen kerk. En tja, als je daar praatte over dat soort dingen. dan was je meteen "duivels".  Maar ja dat is misschien een beetje veel voor een introductie.

Ik ben mijn spiritualiteit nog steeds aan het ontdekken. Ik weet dat er veel meer is dan wat wij kunnen zien/begrijpen. Mensen kunnen "slechts" 3D zien maar dat betekent niet dat er maar 3 dimensies zijn. Ik weet al vanaf kinds af aan dat er meerdere mensen bij mij zijn. Zo'n beetje alsof ik een spirituele achterban heb ik kan het niet anders beschrijven. Mensen die overleden zijn, die zijn er nog steeds. We zien ze alleen niet omdat ze "om de hoek staan" Je kan de wind ook niet zien maar dat betekent niet dat de wind niet bestaat.

Ik hoop hier veel te mogen meemaken en lezen en leren! Ik ben alleen over het algemeen niet iemand die snel antwoord geeft of veel online post. Dit ook ivm dat ik nu in een knoepert van een burn-out zit. Heb mijn broer na zijn ongeluk 2 jaar in huis gehad en ben ook al ruim 2 jaar mantelzorger voor mijn moeder. Aangezien ik niet een top jeugd gehad heb kost me dat laatste soms best veel moeite. Maar onkruid vergaat nooit he  Dus als ik soms niet meteen reageer dan weten jullie waarom... Vandaar ook dat ik al een aantal dagen lid ben en nu pas typ.

Heb wat geduld met mij svp

Dikke knuffel van Monique