Zou iemad hier voor mij een (uitgebreide mag 😊) kaartlegging willen doen? Er is het afgelopen jaar erg veel in mijn leven veranderd en gebeurd. Ik bevind me nu op een punt dat angst/paniek me soms aanvliegt omdat ik over minder dan een jaar dakloos dreig te raken. Ik weet niet wat te doen en of er zicht is op een lichtpuntje.

Lieve Hogepriesteres,
Het spijt mij dat ik niet eerder heb gereageerd. Ik wil je alsnog hartelijk danken voor deze legging. Het is erg spot-on! Alweer. Ik ga hier in het openbaar niet precies toelichten hoe en wat maar ik kan je zeggen dat je het op alle vlakken goed ingeschat/geïnterpreteerd hebt. Stof tot nadenken voor mij. Ook je vorige legging zit nog in mijn gedachten. Daar viel de Ster als kaart voor dit voorjaar en ja, dat klopte als een bus. Ik heb me zelden zo krachtig en goed gevoeld als de afgelopen maanden. Nu echter voel ik de uitkomsten van je laatste legging en probeer ik mezelf weer bijeen te rapen na de ontdekking van bepaald bedrog in mijn leven. Ik merk dat ik iemand in mijn nabijheid niet volledig kan vertrouwen en dat ik daardoor afstand neem. Ook is mijn woonsituatie een bron van zorg. Niet voor nu maar wel over anderhalf jaar als ik hier weer weg moet. Ik probeer vertrouwen te hebben dat er een oplossing voor komt. Dat is tot nu toe altijd nog gebeurd.

Zou iemand weer eens een kaartlegging voor mij willen doen? Ik zou graag weten hoe de komende 5 maanden eruit gaan zien qua liefde, reizen, gevoelsleven.
Dank is groot💗

Dat snap ik, wat je zegt. Ben net thuis en de tranen houden niet op met stromen. Ik besef me dat ik de grootste fout van mijn leven heb gemaakt. Ik heb, voor de volledigheid van het verhaal, ook een nieuwe vriend (nou ja, nieuw, al anderhalf jaar) maar kom erachter dat deze man niet goed voor me is. Ik voel me emotioneel niet veilig bij hem. Omdat hij zelf een zeer instabiele, onzekere en jaloerse pwrsoonlijkheid heeft. Nu de echte verliefdheid afneemt zie ik dit heel helder. Hij heeft hemel en aarde bewogen dat ik ging scheiden en nu ik dat gedaan heb, neemt hij afstand, trekt aan en stoot af. Ik had zo’n lieve man. Wat heb ik gedaan?!

Ai dat doet pijn. Ik beken eerlijk, en dat heb ik nog tegen niemand gezegd, dat ik spijt heb van mijn keuze. Liefst zou ik de klok terugdraaien en keihard aan ons huwelijk werken. Maar de scheiding is een feit en volgende week betrek ik mijn woonruimte. Ik heb elke dag zoveel verdriet nu, om alles. En twijfel of ik de wens het universum in zal sturen om weer met mijn ex man samen te komen. Ik weet dat hij nog steeds van mij houdt. Maar aan de andere kant; het ging al een hele tijd niet meer goed. Misschien moet ik maar leren dat gedane zaken geen keer nemen en op de blaren zitten. En zelf een leven op poten zetten.

Lieve Hogepriesteres,
Allereerst mijn oprechte excuses voor de late reactie. Dat komt zo; ik kreeg zeervonverwavht een woonruimte toegewezen en heb erg getwijfeld of ik daarop in zou gaan. En op dit moment ben ik ziek. En eindelijk de tijd om te reageren.
Ik kan heel veel met deze legging omdat ik bijna alles herken behalve geen liefdadigheid hoeven verwachten van mijn ex man; hij heeft mij juist pas geholpen met een vloer leggen in mijn nieuwe huis en is behulpzaam dus dat herken ik niet. Maar het overige wel. Het geeft me moed te weten dat er betere tijden aankomen. Ik ga inderdaad nogal gebukt onder melancholie momenteel en twijfel soms zelfs of ik wel goed heb gedaan aan de scheiding. Met mijn vriend ( die ik al twee jaar ken) loopt het ook niet altijd zo lekker en soms voel ik me heel verdrietig. Daar komt bij dat alles nu overhoop staat, letterlijk, en daar kan ik slecht tegen. Eens mijn huisje is ingericht en ik er echt zal wonen, hoop ik dat de rust wederkeert. Ik mag er twee jaar wonen en moet dan weer wat anders zoeken. Of bij mijn vriend gaan intrekken. Dat gaat de toekomst leren. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik liefst nee had gezegd tegen dit huis en nog wat bij mijn dochter was gebleven in ons oude huis. De bedoeling was dan om in januari bij mijn vriend in te trekken maar omdat hij ook steeds best wat bezwaren laat horen, voelde dat ook niet helemaal goed. Omdat ik het tegen mijn ex en mijn vriend had verteld dat ik een urgentie kreeg, hebben zij erop aangedrongen het toch te doen omdat het wel een buitenkans was. Had ik niemand wat verteld, dan had ik het huis afgewezen... dus enige spijt heb ik wel.
Goed, dit was het hele verhaal. Ik hoop echt dat het goed kont en ik me toch thuis ga voelen. Het deit dat het tijdelijk is maakt ook dat ik me niet echt kan aarden.
Heb jij hierop iets te zeggen vanuit jiyw gevoel?
Dank je wel alvast!
Liefs,
Coralie

Dat begrijp ik.
Ik kan niet eerst gaan kijken en aanvoelen of het de goede plek voor me is. Ik moet dus eigenlijk ongezien tekenen. Heb alleen de buitenkant gezien. Waar ik ook erg me zit is de vraag of ik als niet gevaccineerde straks nog wel bij mijn geld kan via de bank enzo. Gaat misschien ver om dat te denken maar veel van wat werd voorspeld is ook uitgekomen, zoals de qr code.
En dan het belangrijkste; ik woon nu nog in ons oude huis bij mijn ex man en onze dochter. Haar broer is net het huis uit en het is voor haar wel erg snel als ik nu ook vertrek. Maar ik krijg zo’n kans op een huis niet snel meer anderzijds, dus ik zit enorm in dubio!