Beste Bran,

Ik heb gekeken, alles staat goed. Heb je een datum en tijd van 1 moment waarop dit gebeurd, dat ik daar wat dieper op kan inzoomen in de logfiles?

Liefs,
LPChip

Is goed, als het weer gebeurt zal ik het melden!

Liefs, Bran

Hallo allemaal,

Heb een boekje afgerond, het gaat over mijn esoterische speurtocht en is te downloaden via de website: www.engeluithetparadijs.nl

Vriendelijke groetjes,
Gert

PS. Voor eventuele geïnteresseerden, heb mijn gedachten omtrent dit onderwerp opgeschreven in een kleine blog, waarvan in dit topic al twee voorbeelden.

Te downloaden via:
https://metric.science/download.php?file=Mono%20Ur.pdf

Misschien nog iemand anders feedback dan LPChip of Vlinder, ben gewoon zo benieuwd? Antwoorden vraag ik bij 'haar' na en zo krijg ik een beeld wat een beetje klopt en wat niet. Ben altijd nieuwsgierig naar nieuwe invalshoeken, ondanks dat ik er al meerdere heb... heb al gemerkt dat elk antwoord leidt tot nog meer vragen, maar maakt het wel heel interessant. En de eventuele verwarring lost zichzelf meestal daarna wel op, of niet.

Enfin, liefs allemaal, Bran

Interessant dat je zegt dat je specifiek een stem hoorde. Ik ken dat van eerder, maar uiteindelijk werden dat zo'n 10 à 15 personen, vrouwen- en mannenstemmen. Ze wisten allemaal prima wat er in mij omging en waren dan weer eens positief, dan weer eens negatief, en er zat één heel enge stem bij. Dacht eerder nog dat de stemmen bij een psychiatrische ziekte hoorden, maar later werd me duidelijk dat de stemmen een realiteit onafhankelijk van mij kenden en me die ook doorgaven, bewijzen genoeg in de loop der tijd dat ze authentieke individuen waren. Maar werd tegelijk een beetje naar van al die stemmen, kon er niet goed mee omgaan en wilde liever dat ze zouden weggaan. Dat heb ik gevraagd aan degene die in de geest bij me is, en sindsdien zijn de stemmen verstomd.
Af en toe verlang ik er nog wel naar ze te horen, maar het is veel rustiger en prettiger voor mij om dat stukje communicatie niet te hebben. Op zich ken ik ook haar stem, zowel via een stem alsof door mijn oren spreekt, als in mijn geest, dus ik weet dat ze me met me kan praten. Maar probleem is dat ik dan nog dieper verliefd en begeesterd wordt en ik hou mezelf liever zoveel mogelijk op aarde. Misschien is ze daarom stil via de stem, maar gelukkig mag ik in de geest nog van alles aan haar vragen, net als aan anderen aan gene zijde, via degene met wie ik contact heb in de geest.

Dus zo werkt(e) het qua communicatie met 'de andere wereld' bij mij een beetje. Er is zoveel meer, maar dat alles is meer op gevoelsvlak.

Liefs, Bran

Hoi LPChip,

Als ik degene met wie ik contact heb vraag: Is het haar wens krijg ik als antwoord: nee.
Hoe kan ik dat antwoord begrijpen, het staat haaks op wat jij zegt?! Misschien begrijp ik de context niet?

Wat ik wel begrijp is dat degene die me de antwoorden geeft zij niet is, maar geeft aan een hoger wezen van het licht te zijn.

Ps. Ik stel zelf de vragen zo dat ik een ja/nee antwoord krijg (net als bij een pendel, ook weleens gedaan, maar dan krijg ik dezelfde antwoorden als de ja/nee in mijn geest). De werkelijke antwoorden hebben veel nuances, en emoties en geven aan of ik de vragen in de goede richting stel. Krijg altijd antwoord, maar kan dus het antwoord op open vragen niet begrijpen, alleen een duidelijke ja/nee. Een reden waarom dit alles mij niet loslaat en ik ook niet zou willen.

Liefs Bran

Ik ben er actief mee aan de slag, dat ik hier op het forum post is daar een onderdeel van.

Dit is iets wat met de tijd duidelijk zal worden. Dat is alles dat ik erover mag zeggen.

Hoop dat er meer te zeggen valt dan alleen dat het me met de tijd duidelijk zal worden . Maar wie weet wie nog wat zou willen zeggen op het voorgaand geschrevene. Dat mag ook heel wat anders zijn dan de bedoeling waarom ze contact met me heeft.

Liefs,
Bran

Heb al in de loop van de afgelopen jaren af en toe wat opgeschreven uit de intense ontmoeting, dit is een beetje wie ze was voor zover ik me heb kunnen 'herinneren'.
Ze vindt het goed dat ik het plaats, vergeten geschiedenis:



Verder over haar leven denkende, datgene wat me met herinneringen/visioenen werd meegegeven:
Een wonderbaarlijke tijd. Voor wat ik begrijp heeft ze veel gezien en geleefd. Heel lang geleden, is ze
op een stoffig zandpad geselecteerd uit een groep naakte meisjes. De meisjes, een paar honderd,
stonden in groepen van vijftig in vierkanten opgesteld. Zij/ik stond daar tussen, aan de kant van de
weg. Op de zandweg zelf werd een kar getrokken door een soort ossen, omringd door soldaten, met
speren en schilden gewapend. Daar werd ze geselecteerd om haar uiterlijk. Sprookjesachtig
meisjesachtig knap, helderblauwe ogen, rode lippen in een licht getint gezicht, gitzwarte wimpers,
wenkbrauwen en haren. Een perfect in harmonie, proportie, verhouding slank, rank lichaam. Een
schoonheid, zeldzaam… Zij/ik werd aangewezen door de heerser, een vreemd wezen, drie draaiende
groene bollen op de plek waar het hoofd had moeten zijn. Zij werd de kar op geleid en de heerser
pakte haar bij de hand. Een peilloze koude en diepte voelde ze. Nog nooit eerder, of later zo gevoeld,
nooit vergetend...
Deze ontmoeting en selectie leidt tot opname in het paleis van de heerser. Binnen de tuinen en de
muren van het paleis wordt ze opgeleid in voor ons magische kunsten. Ze leert haar gaven te
beheersen en controleren. Oneindige liefde vanuit het goddelijke universum continue in haar
vloeiend, het eeuwige leven, een zichtbaar spierwit aura van wel een meter dik. Spreken en luisteren
in de geest werd de norm. Mensen genezen met liefde, zelf liefde zijn. Zo was haar jeugd, niet dat ze
ooit ouder werd dan achttien, eeuwig jong, in de volle gewaarwording van de kosmische
liefdesenergie. Haar stem was als bergkristal in de geest. Zo heeft ze lang geleefd, eenzaam,
afgezonderd in vreemde paleizen, megalithische bouwstijl. Veel meer gaven had ze. Ze voelde onder
andere het levensgevoel van anderen, ook van dieren, ze voelde de energieën van haar omgeving,
zelfs met haar ogen dicht voelde ze haar omgeving, ze voelde de energieën van leven, maar op weer
een andere manier ook van stenen. Elk kristal haar eigen geur, smaak, viscositeit, vibratie. Elke steen
haar eigen energie met haar eigen energetische invloed op het lichaam en de omgeving. En alles was
muziek, zelfs het tikken van haar nagel tegen een muur was als een belletje dat tinkelt.
Ze heeft ook heel lang op aarde rondgezworven, voor niets of niemand meer bang, in volle vrijheid.
Waar zij kwam… wij kennen nog sprookjes als echo’s van een magisch verleden. Zij was magie zelf. Ze
genas mensen met haar gedachte, voor het gebaar met handoplegging, of wanneer de ander kwaad
in de zin had nam ze leven, met haar gedachte, met het nemen van de ander zijn/haar levensenergie.
Zij was de liefde zelf en tegelijk gevaarlijk. Het meisje met de haaientanden als symboliek. Oh zo lief,
je smelt bij haar weg van liefde en bewondering en aanbidding, maar maak haar niet kwaad. Dat was
haar karakter, een heel speels katje. Toch heeft ze ook haar perioden van beschaving gekend. Een
wijze raadgeefster meedenkend in de mysteriën van alles dat is. Dat was wanneer ze in de steden
vertoefde. Maar als ze weer zwierf door de schier oneindige wouden van de toenmalige aarde was ze
als een toverwezen voor de gewone mens. Uit verveling soms bosnimf, samen met vriendinnen
sterfelijke mannen vanaf het bospad het bos inlokken, ze verleiden, wat bepaald niet moeilijk was
gezien haar uiterlijk onwerkelijke onaardse schoonheid, haar huid bijna transparant levend marmer,
alsof er een elektrisch veld rondom haar was… onmenselijk en onbegrijpelijk en haar aanblik maakte
voor eeuwig verliefd, wie haar genoten had wilde niet meer leven, voor altijd gekweld door verlies en
verlangen…
En zoveel meer nog herinnerd. Gezien. Haar eind was wel droevig. Op het laatst was ze heel alleen.
Altijd waakzaam. Haar vermogen was na een ruime dertigduizend jaar zo geworden dat ze bij de
minste schrikreactie van een ander die haar aankeek die ander liet ver-assen. Het schijnt dat ze wel
duizend jaar daar heeft gewacht, in die zaal, op die marmeren troon, haar tijd vertragend, ze wist
domweg niet meer wat ze met het leven moest. Mensen die naar haar durfden te kijken, zagen een
levend standbeeld, 3d, full-colour. Één blik betekende de dood. Maar dat was niet meer zo… voor
haar werden dag en nacht als seconden die voorbij gingen. Een stroboscoop van licht en donker. Wat ik me daarna
herinner is acute ademnood en opnieuw geboren worden.

Hoi LPChip,

Dank je voor je antwoord. Klopt wel wat je zegt, tis een heel persoonlijk ontdekkingsavontuur, ze is nl. nog steeds bij me, mag haar alles vragen... Maar begrijp alleen ja/nee antwoorden, kan haar dus niet vragen wie ben je en waarom ben je met mij in contact getreden? Terwijl ik dit schrijf voel ik een warm gevoel van liefde over me heen komen, dus dat lijkt me iets van een antwoord.

Liefs,

Bran