4
« Gepost op: mei 01, 2020, 11:57:19 pm »
Hallo iedereen,
Ik ben Stijn en ben 38 jaar oud. Ik richt me tot jullie omdat ik zelf weinig tot geen ervaring heb met het spirituele maar onlangs een zeer vreemde ervaring heb beleefd. Een paar maanden geleden ben ik op vraag van een vriendin meegegaan naar een spirituele beurs. 'Waarom niet?' dacht ik toen ze het me vroeg. Ik ben van nature nieuwsgierig en stel mezelf ook graag open voor nieuwe indrukken of ervaringen. Toen we al een paar uur op de beurs hadden rondgewandeld kwamen we aan een kraampje met boeken, stenen, sprays, kaarten.. Het viel me plots op dat de man van het kraampje mij aanstaarde. Toen hij zag dat ik terugkeek kwam hij naar me toe en zei: 'jij bent een heel gevoelig persoon, is het niet?' Ik vond het zeer vreemd dat die man dat kon raden terwijl we nog geen woord gewisseld hadden. 'Jij hebt iets met natuur hé?' Ook dat klopt als een bus.. 'Jij hebt een groot licht in jou en dat is heel bijzonder. Ik zag zonet bij jou een gouden schat die verankerd is in de grond. Jij bent echt een heel bijzonder persoon.' Ik stond aan de grond genageld en kon amper nog een woord uitbrengen. Ik bijzonder? Helemaal niet! Hij vervolgde: 'Jij bent een oude ziel, en ik weet dat omdat ik ook een oude ziel ben, en dit is wat er gebeurt als twee oude zielen elkaar ontmoeten. Het opgedrongen leven is niets voor ons. Wij hebben de vrijheid nodig om onze eigen dingen te creëren vanuit de ziel. Ik denk dat jij het moeilijk hebt met je job.' Dat klopt ja.. 'Dat is je eigen fout omdat je niet naar jezelf luistert.' lk was totaal overdonderd door wat de man zei maar tegelijk voelde ik ook een soort van innige verbondenheid. Ik kreeg kippenvel van kop tot teen en had totaal onverwacht de tranen in mijn ogen. Hoe kon hij dit allemaal weten zonder dat we elkaar ooit zijn tegengekomen, laat staan iets tegen elkaar gezegd hebben?
Bij thuiskomt spookte die ontmoeting nog dagenlang door mijn hoofd. Ik heb mezelf nooit als speciaal of bijzonder gezien, maar tegelijk deed dit me wel erg nadenken over wie ik ben. Het klopt heel erg dat ik op mijn 38 heel andere keuzes maak dan mijn leeftijdsgenoten. Ik kan niet zeggen dat ik al deze keuzes rationeel heb gemaakt maar eerder vanuit een zeker intuïtief gevoel dat ik altijd al heb gehad. Zo ben ik op mijn 23 gestopt met vlees te eten, gaf ik op mijn 30 mijn job op om een jaar door de wilde natuur te gaan reizen met de tent en rugzak, en verkocht ik 2 jaar geleden mijn auto om voortaan een trager leven te gaan leiden met mijn fiets als beste vriend. Beslissingen die vanuit mijn gevoel en het diepste respect voor de natuur leken te komen, waarover ik nooit heb moeten nadenken.
Na de ontmoeting op de beurs ben ik wat dingen gaan opzoeken en dat bracht me bij boeken over lichtwerkers en hoog sensitieve personen. Ik heb er intussen enkele gelezen en heel veel dingen zijn zo herkenbaar op mezelf. Het is plots allemaal zoveel duidelijker. Alleen vraag ik me af of er nog mensen zijn die zichzelf hier in herkennen? En wat doen jullie daar dan mee? Voelen jullie zich ook soms eenzaam binnen jullie familie of vriendenkring en verlangen jullie ook soms naar een diepere verbondenheid met elkaar in plaats van onze oppervlakkige wereld?
Heel erg bedankt voor jullie antwoord,
Warme groet,
Stijn
Ik ga het forum eens rustig doornemen en lezen waar andere forum gebruikers mee bezig zijn.