Ik ben vroeger ook bij de orthomanipulator geweest. Hij kon het altijd goed verhelpen maar kwam ook bij mij weer snel terug. Het is inderdaad waar, ze zijn probleem oplossers maar geen genezers. Je blijft dus terugkomen, en hoe meer je het doet, des te sneller het weer terug gaat.

Mee eens. Ik ben overigens toch weer teruggegaan naar hem en dit keer is het redelijk goed gebleven.

Mijn behandelaar ging weg uit de woonplaats waar ik woon en als ik bij hem terug zou willen zou ik en enorm eind moeten reizen. Ik besloot daarom om te stoppen met deze vorm van genezing. Ik ging wel opzoek naar een vervanging die dezelfde manier deed, maar vond deze niet.

Langzaam werden de problemen in mijn rug erger, maar het voordeel is dat ikzelf hypermobiel ben en daar meestal mijn problemen mee de baas kan. Alleen soms gaan mijn spieren ook vast zitten, dan lukt het niet, en dat zijn cycli die dan spelen waarna het vaak met een week of anderhalf weer los komt. Het vervelende is wel dat hier bij mij ook migraine uit komt.

Vervelend zeg! Ik heb inmiddels geleerd hoe ik mijn eigen heiligbeen kan manipuleren en mijn rug kan helpen.  Via https://www.rugpijnweg.nl    Ik bedoel het niet als reclame, want ik vind dat hier veel te veel geld voor wordt gevraagd en dat vind ik niet eerlijk. Maar ik ben er wel blij mee,want dit helpt mij in elk geval ook. Het is niet of/of maar en/en voor mij.

Enfin, laatst toch weer besloten dat ik echt naar een behandelaar moest, en omdat een orthomanipulator nog steeds niet in mijn buurt zit, en ik daarom richting fysio neigde kwam ik uit bij manuele therapie. Mijn behandelaar is jong maar wel enorm goed. Ze wist me goed te helpen en gaf me ook oefeningen mee om de onderliggende oorzaak op te lossen, en dat is dat mijn rugspieren gewoon niet meegegroeid zijn. Ik heb altijd een redelijk rechte houding gehad, waardoor ik mijn spieren niet heb ontwikkeld en niet train. Als ik dan ga ontspannen, dan kan het zo zijn dat ik ook daar te veel ontspan en dus de verkeerde houding aanneem met als gevolg dat mijn gewrichten iets verschuiven. Doe dat 100x en je hebt last van je rug.

Ai, vervelend is dat he. Maar zeker als je hypermobiep bent, zoals jij.

Door de manuele therapie kwamen mijn gewrichten goed los en dankzij de oefeningen kan ik ze beter trainen.

Daarnaast heb ik nu een backstretcher aangeschaft die hetgeen doet wat mijn manuele therapeut ook doet zodat ik daar niet meer naar toe hoef, wat veel geld scheelt. Af en toe ga ik nog eens heen als ik merk dat ik een probleem heb dat de backstretcher niet op kan lossen, maar veelal is het een kwestie van de stretcher en de oefeningen en dan heb ik het zo weer los.

Wellicht is een backstretcher voor jou ook een optie.

Ik lig er 2x per dag op. Ik heb ook een vest gekocht die mijn bovenlichaam traint zodat mijn spieren beter opbouwen. Naast dat het mij enorm helpt om bij een ontspannen houding niet te ver in de verkeerde houding te schieten, zorgt het er ook voor dat ik nu gewoon meer spiermassa heb.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Dankewel voor de tip.

Liefs,
Poeh

Hoi Poeh,

Graag gedaan.

Je onderschat me overigens wel hoor, maar dat geeft niet. Mijn gidsen geven enorm veel door, veel meer dan ik vaak communiceer, en wist dan ook direct dat deze kaart met jou resoneerde. Nu twijfel ik niet aan mijn gidsen maar bij deze was het gevoel heel sterk dat deze je verder zou helpen.

Soms als ik een kaart trek, dan voel ik dat het niet treft of incompleet is, en dan mag ik soms nog een kaart trekken die het verhaal afmaakt.

Daarbij helpt ook dat ik meerdere decks heb, en mijn gidsen mij vooraf vertellen welk deck ik mag gebruiken om zo de beste kaart(en) te kunnen geven.

In ieder geval ben ik dankbaar dat ik je heb mogen helpen.

Liefs,
LPChip

Mooi zeg!  Misschien stel je een stukje terugkoppeling wel op prijs....

Ik kwam met een gescheurde kuitspier bij een fysio. De synchroniciteit maakte dat ik juist bij hem terechtkwam, dat staat voor mij als een paal boven water (de naam van de fysio was heel betekenisvol omdat het overeenkomt met de naam van iets materieels wat sinds een half jaar onderdeel uitmaakt van mijn leven, ik wil het niet noemen vanwege de privacy van de fysio).

De fysio behandelde de kuitspier uitstekend, maar op een gegeven moment liet hij me dingen doen die ik niet kan met mijn rug. Hij was toen nogal dominant en geloofde me niet als ik uitlegde dat mijn rug helemaal niet in orde is, en sinds de zweepslag blessure heel erg verergerd was.  Hij zei steeds "ik hen geen beeldvormend materiaal".

Al een aantal malen in mijn leven was ik bij de huisarts en vroeg om beeldvormend materiaal, dus een foto of een mri.  Het was namelijk zo dat ik mij twaalf jaar lang met enige regelmaat liet behandelen door een orthomanuele arts, wat klauwen met geld heeft gekost. En die arts verloste mij wel van acute zenuwbeknellingen, maar binnen de kortste keren kreeg ik steeds opnieuw problemen en die orthomanuele arts deed dan altijd net alsof dat mijn schuld was. Ook kreeg ik heel verkeerde adviezen, zoals dat ik mij met 35 (ik ben nu 47) wat mij  rug betreft moest gaan gedragen als een 90 jarige. Kortom, er mocht niets meer, ik mocht me niet omdraaien, etcetera. In het begin volgde ik zijn adviezen strikt op, maar merkte dan juist grote achteruitgang kwa pijn.  Hij zei ook altijd dat hij mij zou genezen. Hij zou me wel helpen, en dan kwam alles wel goed.  Maar na twaalf jaar en ettelijke duizenden Euro's armer, hielden zijn orthomanuele manipulaties nog geen dag meer stand. En ik deed niets verkeerds, ik deed braaf wat die man had gezegd. Maar je moet toch leven.  Alleen al het gewoon van de stoep afstappen zorgde ervoor dat het bouwwerk in mijn rug weer verschoof.  Als ik dat terugkoppelde aan de secretaresse werd er door haar van gemaakt dat ik van een stoep was gevallen, maar dat was helemaal niet waar.  Ze zei toen dat ik terug moest komen naar die arts, waarop ik zei dat ik geen geld meer had en dat ik wilde dat hij nu eerst een foto of een mri liet maken om te zien of het nog wel zin had. Dit werd geweigerd.

Toen ik destijds terug ging naar de huisarts en vertelde dat het zo niet langer kon en ik een foto wilde, weigerde ook die en zei "ik stuur je toch weer terug naar de fysiotherapeut". Maar de fysiotherapeut  kon er toen ook niks mee.  Enfin, ik heb dus nooit beeldvormend materiaal gekregen.

Jaren heb ik maar doorgelopen, niet meer naar de orthomanuele arts, en ook niet naar de huisarts of toenmalige fysio, want die kon er niets mee.  Op een gegeven moment kreeg ik zoveel pijn dat ik cbd olie ben gaan slikken en daarvan steeds meer. Dat dempte de pijn, maar de rugproblemen werden erger en erger. Achteraf ook logisch, want cbd werkt ook wat spierverslappend en bij scoliose moet je dat nou juist niet hebben.

Na de machtsstrijd met de huidige fysio was ik het heeeeelemaal zat. Want ik had hem wel nodig voor begeleiding bij de kuitscheur, maar doordat hij weigerde rekening te houden met mijn rug, kwam ik in een onmogelijke situatie terecht.  Door iets wat hij me heeft laten doen (een gewicht van tien kilo voor mijn lichaam houden en vervolgens squatten, dat kan ik helemaal niet omdat er dan zenuwen uitvallen, wat dus ook nu is gebeurd) heb ik nu geen normaal gevoel meer in 1 hand. Dat gevoel was al verstoord in twee vingers, maar is nu verergerd naar de hele hand. Dus de maat was zo ontzettend vol bij mij. 

Toen vroeg ik jou om een kaartje, en dat heeft mij de laatste zet gegeven richting huisarts.  Ik ben wel even goed boos geworden (want men nam mij nog steeds niet serieus) en toen kreeg ik eindelijk een verwijzing voor de foto's. Ik had gevraagd om foto's van de gehele wervelkolom, en dat is dan nu eindelijk toch gebeurd. Ik heb zelf ook een kopie van de foto's en het verslag van de radioloog opgevraagd.   En daaruit blijkt dat er een thoracale scoliose is, en een verstreken cervicale lordose, plus een kleinere scoliose in de onderrug, maar de laatste is klein.

Deze informatie heb ik meegenomen naar de fysio en nu kan hij er wel wat mee. Hij is op zich van goede wil en ook kundig kwa spieren, maar is nog jong en was gewoon te arrogant in het begin. Hij heeft nu wel goed uitgelegd waarom die orthomanuele geneeskunde niet werkt en daar heeft hij gelijk in. Hij is eerlijk, hij zegt "we kunnen scoliose niet genezen, maar we kunnen wel ervoor zorgen dat de wervels ten opzichte van elkaar beweeglijk blijven of weer terug beweeglijk worden."  En "met fysiotherapie en manuele therapie plus oefeningen kunnen we hetzelfde resultaat krijgen als met orthomanuele therapie, het duurt alleen wat langer, maar die orthomanuele gasten vragen belachelijk hoge tarieven en ze kunnen het helemaal niet genezen, wat ze beweren."

Nu, twaalf jaar pijnlijke behandelingen met torenhoge kosten met uiteindelijk geen blijvend resultaat, heeft wel uitgewezen dat dit waar is.

De fysio heeft met manuele therapie nu al de blokkade van enkele wervels opgeheven, waardoor ik al minder pijn heb en weer beter kan ademen, omdat ik mijn borstkas weer uit kan zetten.   En hij leert hier ook van, want hij is zelf officieel (nog) geen manueel therapeut, maar hij kan het wel. Zijn collega's in de maatschap zijn wel manueel therapeut. Maar mijn huidige fysio doet het heel goed, hij wist precies waar hij moest zijn en wat hij moest doen. Hij pakte zo de belangrijkste blokkade aan. Dat was zo gebeurd.  Ik blijf nu bij hem onder behandeling, een keer per twee weken. Ook heb ik zelf de nodige informatie opgezocht en gevonden.   

Dat het zo hevig is verergerd na de zweepslag blessure is logisch, omdat ik dus vrij lange tijd slechts op 1 been goed heb kunnen lopen.  Dus er is een ongelijke verdeling van krachten op de wervelkolom geweest.   En, ik had rechts de zweepslag, maar de thoracale scoliose heeft bij mij een convexiteit naar links. Dus de bolle kant van de zijwaartse bocht zit bij mij links. (Bij de meeste andere mensen  met scoliose zit die naar ik las rechts, dus andersom)

P.S. ik draag ook de orthomanuele geneeskunde een warm hart toe hoor. Ze doen goed werk. Maar ze zijn te arrogant in de bewering dat ze scoliose kunnen genezen, en de adviezen die ze geven over beweging zijn onjuist.  Op de website van de vereniging van scoliosepatiënten wordt gewaarschuwd tegen deze boude claims. Die waarschuwing is naar mijn ervaring terecht.  Maar ik heb tot een week geleden niet geweten dat ik scoliose heb.

Zou iemand mij van dienst willen zijn? Ik heb de volgende vraag.  Overigens is het geen zware medische kwestie, anders zou ik de vraag niet stellen. Het is meer een kwestie van meest comfortabele situatie die gewenst is.

Vier en halve week geleden liep ik een spierscheur op. Na een week bij de fysiotherapeut beland voor begeleiding bij het genezingsproces. Spiertechnisch is het een kundige fysio, ik kan niet anders zeggen, de spier behandelt hij goed.  Maar kwa menstype en vanwege zijn arrogante oogkleppen is het geen match en zijn vooroordelen over een aantal zaken in mijn medisch dossier en zijn houding maken dat ik ertegen op zie om met hem verder te gaan.   Ik heb hem de vorige keer in een kort gesprek met zijn houding geconfronteerd en hij zei toen wel dat hij het niet zo bedoeld had, maar het is ook nog een heel jong persoon, een beetje een blaaskaakje.

Vraag: zal ik de behandeling bij hem afmaken of zal ik een andere fysiotherapeut uitzoeken? Wat is wijsheid?   Ergens weet ik wel heel zeker dat ik door deze situatie (ik heb hem vorige keer te spreken gevraagd en hem heel netjes gezegd waar het op stond, vroeger zou ik zijn weggegaan en niks hebben gezegd)  sterker ben geworden en wellicht is het het beste om hem de kans te geven zich ook hierdoor te ontwikkelen.   Ook is het natuurlijk zo dat hij de blessure van begin af aan heeft meegemaakt en dus goed kan beoordelen hoe de genezing verloopt. Aan de andere kant is het wel zo dat het de genezing volgens mij niet ten goede komt als ik strijd moet leveren met de fysiotherapeut en het gaat wel om mijn lichaam.   Bovendien heb ik skeletmatig lichamelijke beperkingen waar hij niet voldoende rekening mee houdt, omdat hij een bepaalde mening heeft die bijzonder schadelijk is als ik hem daarin zou volgen. Ik ben wel zo oud en wijs geworden om aanwijzingen (sport revalidatie) die mij nadien immobiel maken, niet zal opvolgen. Gaat hij mij iets laten doen waarvan ik weet dat ik daarna de repercussie van krijg, dan zal ik dat weigeren.

Ik ben zelf verantwoordelijk voor de beslissing en wat daar eventueel uit zou voortvloeien.  Maar ik zou erg blij zijn als iemand er een of meer kaarten op wil leggen.

Hoi Poehbeer,

Ikzelf ben christelijk opgevoed, althans, kom uit een christelijk gezin en heb op een christelijke school gezeten. Wij gingen verder niet naar de kerk, alleen een enkele keer om bijzondere redenen. Voorbeeld: mijn tante, ook christelijk opgevoed ging wel soms naar de kerk, en als we dan bijvoorbeeld met Pasen bij hun logeerden, dan gingen we met z'n allen zo'n dienst bijwonen.

Op zich best leuk. Maar ik ben verder vrij opgevoed en heb niet gekozen om iets met een kerk te willen of te hoeven.

Mijn vader is gelovig, altijd geweest en heeft daar lange tijd weinig mee gedaan tot hij is hertrouwd en door een gelijkwaardige toestand als jou het geloof is ingestapt en helemaal omgegaan is.

Ik heb dus wel een dienst bijgewoond maar ik zie zo veel dingen die niet kloppen dat ik het bijna jammer vind voor al die mensen die gelovig zijn

Bedankt voor het delen van een stukje van jouw biografie. Ik vind het altijd leuk om te lezen "waar" mensen "vandaan" komen.   Persoonlijk kom ik uit een atheistisch gezin, mijn vader was strikt ongelovig maar geen christendombestrijder. God en geloof waren gewoon geen onderwerpen thuis.  Mijn moeder komt uit een katholieke familie, maar haar moeder (mijn oma dus) was al niet meer kerkgaand. Zij was wel een diep spiritueel gelovige vrouw, die zelf ook paranormaal begaafd was.  Als de pastoor haar met de nodige kritiek thuis kwam opzoeken omdat ze niet meer naar de kerk ging, dan las ze meneer pastoor eens flink de les.  

De kerk is net als de overheid een instantie die andere mensen verteld wat ze wel en niet moeten doen. Het gaat hier niet meer zo zeer om wat God wil, maar wat hun denken dat God wil, en ja, dat hebben ze niet altijd 100% goed.

Het ergste is dat er mensen zijn geweest die het geloof hebben op gedrongen aan anderen en dat is overgewaaid naar anderen.

Dit is overigens iets wat in alle geloofovertuigingen terug komt.

Dit ben ik met je eens. Persoonlijk ben ik helemaal niet van "de kerk", maar ik deel wel de geloofszekerheid met een deel van de mensen die wel kerkelijk meelevend zijn.   Christus Jezus zei dat hij de weg, de waarheid en het leven is.  Kerkelijk meelevende mensen maken daar vaak van dat Jezus de enige weg is. Maar dat heeft hij nooit gezegd. Hij heeft gezegd dat hij dé weg is.   Iemand die dus bijvoorbeeld langs het spirituele pad, of bijvoorbeeld het pad van de yogis (ik heb zelf bijvoorbeeld veel affiniteit met de yogilijn van Yogananda - Kriyananda - Nayaswami Asha ) tot geloof kwam  (dat is in mijn optiek het zichzeld bewust zijn van God, waarbij God eindeloos bewustzijn is), die is "de" weg gegaan, of beter gezegd, "de" weg is met die persoon over het pad van spiritualiteit  gegaan.
 

Om een voorbeeld te geven: De Islam zien sommigen als een extreem geloof, maar in elk geloof komt het op hetzelfde neer, misinterpretatie van de bijbel, koran, etc.

Het voorbeeld van de Islam: Er staat in de Koran dat varkensvlees onrein vlees is, en dat je het niet mag eten.

Maar er staat niet waarom. Vroeger, zo'n 1000 jaar geleden, was er een ziekte die heerste onder varkens, en mensen werden er ziek van. Om mensen te behoeden moest vastgelegd worden in een regelstelsel dat mensen geen varkensvlees meer moesten eten. Dat is dus in de Koran terecht gekomen. (terecht overigens).

Prima. Alleen is op gegeven moment het probleem met de varkens opgelost, maar het is nooit uit de Koran gehaald. In plaats daarvan werd het gebruikt om mensen te besturen. Maar ook simpelweg omdat mensen gewoon niet weten hoe of waarom. Het staat in de Koran, dus het zal wel kloppen.

Je voorbeelden over het eten van varkensvlees e.d. kloppen inderdaad.  Maar de islam is verder niet met het christendom te vergelijken.  Doch er bevinden zich ook binnen de islam een aantal goede en zachtmoedige mensen, dus dit onderwerp laat ik zelf hier liever rusten.

Liefs,
Poehbeer.

Hoi Poeh,

Spiritualiteit is voor mijn geen prestatiekwestie, maar iets wat ik mag doen en waar ik goed in ben. Ik kan en mag anderen helpen en doe dat met liefde.

Dankjewel voor dit stukje uitleg en je onbaatzuchtige hulp. Sorry dat ik het verkeerd interpreteerde. Dat ik het interpreteerde als prestatiekwestie komt dus doordat ik me zo lang met de genoemde levensbeschouwelijke discussies heb beziggehouden, dat ik meteen uitging van ego in plaats van te beseffen dat er ook mensen zijn die zich door liefde laten leiden.  

Ik wil zeker wel een kaart voor je trekken, maar als mijn gidsen aangeven dat ik je daar veel minder goed mee kan helpen, en dat ik je veel meer kan vertellen als je concrete vragen stelt, dan geef ik dat natuurlijk aan.

Je gidsen hebben gelijk. Ik ben toch blij dat je die kaart wel gaf, daar kan ik wel heel veel mee, het heeft mij echt geholpen, maar het klopt dat er ook een onderliggende spirituele vraag is, die niet met een kaart besproken kunnen worden. Onderaan dit bericht zal ik het uit de doeken doen, en misschien weet jij wel een topic of een boek waarin ik er verder iets over kan lezen.  Overigens dankzij jouw kaart kreeg ik de inspiratie om er zelf ook een uit dat deck te trekken ter aanvulling. Meestal springen ze er dan vanzelf uit. Dat gebeurde gisteravond ook. Het was een zeer heldere aanvulling op jouw kaart en ik heb die kaart nog nooit eerder gezien. Het was Omega.

In jouw geval is het zo dat er heel veel gebeurd is, en een kaart kan op alles van deze reeks gebeurtenissen slaan. Eén kaart of één vraag beantwoorden helpt jouw niet echt verder.

Klopt hoor, maar het heeft mij wel verder geholpen, en ik kan zelf goed onderscheiden wat waarop slaat. Je kaart bevat inderdaad heel veel en het klopt wel allemaal.  

Maar mijn gidsen geven aan: trek maar een kaart. Ik zit nu nog even te kijken welk van mijn decks ik het beste voor deze vraag kan gebruiken.

Hoewel ik twijfel geven mijn gidsen aan: Boodschappen van de Engelen. Ik twijfel dan meer omdat deze kaarten redelijk algemeen zijn, maar dat is je vraag in principe ook.

Het kan geen toeval zijn dat dit mijn favoriete deck is. Ik heb zelf drie pakjes engelenkaarten. Die gebruik ik overigens alleen voor mezelf.

Enfin, hier komt ie.

Ik heb de kaart Zanna voor je getrokken. Nu achteraf snap ik dat mijn gidsen voor dit deck gekozen hebben.

Mooi he. Maar het is ook zo dat door je deckkeuze bij mij het "ijs" gebroken is, omdat ik zelf heel veel van juist die kaarten houd. Als je strakjes mijn verhaal onderaan leest begrijp je waarschijnlijk nog beter waarom het goed en juist was om dat deck te nemen.

Je bent beschermd tegen allerlei soorten van schade. Het ergste heb je achter de rug. Ik vraag je om jezelf te ontspannen en veilig te voelen.
Wat een ellende heb je meegemaakt, wat een schade liep je op. Weet dat dit ten einde komt en dat je vanaf nu voorlopig weer beschermd bent tegen allerlei soorten van schade.

Dit klopt allemaal. Het ligt wel grotendeels in het verleden, maar sommige schade is blijvend en niets aan te doen. Zo kan ik bijzonder slecht tegen spanningen.  

Het ergste is nu achter de rug. Geniet van die rust, ontspan jezelf en probeer je zo veilig mogelijk te voelen. Het kan, want God en de engelen waken over jou en de situatie. [/i]

Liefs,
LPChip

Mooi. Dankjewel hoor LPChip, voor de moeite en je tijd.

Nu de onderliggende kwestie. Ik ben (was) van kind af aan paranormaal begaafd en hooggevoelig.  Dit heeft erin geresulteerd dat ik vanaf mijn 29e tot en met mijn 35e (gratis) paranormale consultatie gaf. (Vanaf mijn 35e acuut mee gestopt door de omstandigheden). Op mijn 32e had ik een meest bijzondere ervaring (Christusverschijning). Op mijn 35e werd mijn levenspad op zijn kop gezet, na veel ellende en onrecht op werkgebied.  Mijn leven en werkleven stortten in, maar tegelijkertijd ervoer ik dat God met mij was en dichterbij dan ooit.  Mijn paranormale ervaringen kregen er een dimensie bij, gingen dieper. En wat ik waarnam bleek allemaal letterlijk in de bijbel te staan, met name in Openbaring. Ik had tot die tijd geen bijbelkennis en kom uit een atheistisch gezin.  Door mijn ervaringen ben ik mij gaan verdiepen in theologie en het christendom (voor alle duidelijkheid: ik ben geen lid van een kerk en zal dat ook niet worden, ik ben een spiritueel mens en dat ten diepste ook altijd gebleven)  en daar heb ik veel aan gehad.  Ik kwam op christelijke fora (helaas niet aan te raden voor lieve spirituele en hooggevoelige mensen) en daar heb ik veel van geleerd. Maar er ook veel narigheid meegemaakt.  

Dan nu de onderliggende kwestie: op gegeven moment ging mij opvallen dat het mannelijke zo hevig overheerst in die kringen, dat discussies alleen nog maar op haantjesgekukel gingen lijken.  Het leek wel of ze allemaal tegen elkaar op kukelden.  En toen schoot door mij heen (mijn eigen gedachten in dit geval hoor): God is een vrouw, kan niet anders.

Voor de duidelijkheid: natuurlijk weet ik dat het mannelijke en het vrouwelijke allebei goddelijk zijn en beide  in alle mensen aanwezig zijn. Maar het vrouwelijke is in de meeste christelijke mannen (ook in orthodoxe atheisten trouwens)  ver te zoeken, lijkt wel. Het zijn platte verstandsgelovigen, en niet het geloof maar wel de religie houdt hen in  mijn ogen tegen in hun geestelijke ontwikkeling. Christus begint in mijn ervaring en optiek waar religie ophoudt.  In de bijbel staat nota bene (maar ook daar lezen er veel overheen) dat Gods Liefde álle kennis (dus ook bijbelkennis) overstijgt. Maar velen gaan daaraan voorbij en veroordelen er op los. Zij (een deel van de gelovigen hoor, lang niet meer allemaal) denken alles te weten en God in hun eigen achterzak te hebben, en iedereen die niet exáct hetzelfde gelooft als zij is een paria, en andersgelovigen zijn in hun ogen voor altijd verdoemd. 

Afijn.....dit masculine gekukel heeft mij terug "geschopt" naar waar ik vandaan kwam: het spirituele pad (de Omega, die de Alpha is, bij mij begon alles met zuivere spiritualiteit en daar ligt kennelijk ook het einde).

Nu zou ik graag meer lezen over het vrouwelijke van God.

Hallo allemaal,

Ik ben hier nieuw en heb dit forum net pas ontdekt. Dus het is misschien een beetje een vrijpostige vraag. Maar ik zit even met een  lastige kwestie, waarin ik een steuntje in de rug zoek.   Wil er liever niet op voorhand zo veel over zeggen. Dit omdat ik het antwoord niet wil beinvloeden. In grote lijnen gaat het erom dat ik tot nog toe aan discussies heb deelgenomen op een bepaald terrein. Daarbij zijn mij een aantal dingen opgevallen en nu is het mij zo enorm gaan tegenstaan dat ik mij heb teruggetrokken.  Nu staat alleen een bepaald levensbeschouwelijk spiritueel beeld op losse schroeven, cq is aan het veranderen. Ik bedoel niet dat dat erg is, maar ik ben heel erg benieuwd of iemand met een of meer kaarten hier iets over zou willen zeggen.

Ik hoop dat iemand dit wil oppakken en voor mij een kaartje wil trekken of leggen. Alvast veel dank!

Liefs,
Poehbeer (= een dame van 46 jaar jong)