Ah.. Ik heb wel problemen met compleet tot rust te komen. Ik weet niet waardoor het komt. Het lijkt steeds of ik geblokkeerd word door iets of iemand. 4 jaar geleden kon ik nog gemakkelijk mediteren maar als ik nu probeer te mediteren voel ik trillingen op mijn voorhoofd. Rondom mijn derde oog. Zoals mijn yoga lerares zei. Heeft dit iets te betekenen?

Ik heb al een heel aantal keren proberen mediteren maar ik kom niet tot de diepe rust. Het is vrij frustrerend soms maar ik probeer wel gewoon zo goed mogelijk tot rust te komen.

Ik heb wel eens een visioen gehad over mijn spirit guide. Echter leek het wel vrij onrealistisch dus heb ik het maar achterwegen gelaten. Het leek meer op wat mijn eigen gedachten zei dan dat wat echt was.

Ik ga nu richting bed. Mijn gevoel zegt al heel lang dat ik een bezoek aan de kerk moet doen. Geen idee waarom. Dat visioen wat ik zag was ook in de kerk. Maar goed. Ik ga er morgen eens heen. Kijken of het me misschien iets wijzer maakt.

Hey iedereen,

Ik heb zelf een "probleem". Ik zit namelijk met het dilemma dat ik mensen kan lezen. Maar dan ook daadwerkelijk onbewust. Als mensen verwachten van mij dat ik hun als test ga lezen dan gaat het vrijwel fout.

En om heel eerlijk te zijn lukt het me voornamelijk alleen online :s Ik durf het eigenlijk niet in persoon te doen. Als ik het fout heb dan word ik misschien uitgelachen dus vandaar.

Ok heel even in het kort hoe het bij mij gaat. Ik heb het al honderden.. Misschien wel duizend keer gedaan en ik blijf het toch steeds goed hebben. Ik zie iemand en aan de manier hoe diegene een bericht typt (chat site) dan kan ik na 2 zinnen al voornamelijk het meeste uit dit persoon halen. Ik weet al:
wat diegene zoekt,
wat diegene mist,
wat die meegemaakt heeft,
wat diegene moet veranderen.

Nu is dit niet zo freaky maar.. Ik heb hier 5 jaar lang niets meer mee gedaan (sinds mijn 18, ben nu 23) en daarvoor was het stukke erger. Als ik in een trein zat keek ik naar iemands ogen, sloot mijn eigen ogen en er gingen allemaal gedachtes en beelden door me heen. Ik zag geen gezichten maar ik kon diegene dan heel goed aanvoelen. Van mijn 15e tot mijn 18e was ik vrijwel depressief en dat blijkt dus spiritualiteit te versterken. Rond die leeftijd kon ik veel meer uit een persoon halen door gewoon naar een foto van de ogen te kijken, of 2 á 3 zinnen te laten typen. Ik vond het geweldig om te puzzelen en kon er zoveel uithalen gewoon. Als ik me echt concentreerde op diegene waarmee ik 1 op 1 aan het chatten was, zag ik op een gegeven moment alleen nog het scherm en niets anders. Alles er omheen was een waas. En het leek gewoon alsof ik mezelf in die persoon plaatste. Het is me enkele zo ver gelukt dat ik een in waas belandde en ik voelde wat die deed. Ik voelde dat diegene jeuk aan der hoofd had, dat ze der net op dat moment op der rug krabde, aan der neus krabde en wat ze met der handen deed.

Ok ik draaf weer door. Al met al ben ik iemand die zeer geïnteresseerd is in het spirituele maar altijd wat anders erop verzin. Ik zie dit namelijk gewoon als mensen kennis en niet iets spiritueels. Ik ben zeer analytisch van aard namelijk.