Print

Log in of registreer jezelf.
1 uur 1 dag 1 week 1 maand blijvend
Login met gebruikersnaam, wachtwoord en sessielengte

[Cherry88]

Hoe kijken jullie daar tegen aan? De toekomst voorspellen?

Voor mij is het een beetje een ver van mijn bed show. Ik geloof wel dat mensen bepaalde inzichten kunnen hebben of krijgen, aan de hand daarvan voorspellingen kunnen doen en dat er dus ook de kans bestaat dat dit gebeurd. Een beetje zoals met tarotkaarten, de kaarten vertellen hoe het er op dat moment uitziet, als er niks zou veranderen dan zou het zo kunnen lopen.
Maar de toekomst kun je dus ook veranderen zelf, door juist een andere keuze te maken of een ander pad te bewandelen.

Nu sprak ik recentelijk met iemand die "voorspellingen" had gekregen over haar pasgeboren baby. Dit zou een soort van wonderkind zijn, met allerlei gaves, zou niet stoppen met het paranormale ontwikkelen maar het in die hoek dus heel ver gaan schoppen met veel kennis en wijsheid (kindje is net 2 maanden overigens).

Ik gaf aan dat ik "voorspellingen" een beetje plausibel vind. Tuurlijk je kunt weleens wat goed gokken of raden, of zoals ik al beschreef een indicatie krijgen ergens door maar het wil (in mijn ogen) niet zeggen dat dat MOET gebeuren vervolgens.
Ik werd daar dus wel op aangekeken, die persoon moest en zou gelijk hebben en alles wat de "paragnost" gezegd had is nu eenmaal waarheid en daarmee was de kous af.

Hoe ik er over denk (en ik ben absoluut benieuwd naar jullie input en stuur me vooral als ik er naast zit), het is mogelijk om dingen uit het verleden te zien, over het heden, over de toekomst. Dit is echter niet meteen een feit. Het is een mogelijke uitkomst die je zo op zijn beloop kunt laten maar ook iets wat je zelf in de hand hebt en dus aan kunt passen.

Voorbeeldje:

"Je kind is helderziend en blijft zich verder ontwikkelen in het spirituele en gaat niet op de rem zoals bij veel ongeveer 7 jarige kindjes gebeurd."

Ik denk dat je na zo'n opmerking (als je dit wilt) erin meegaat door het zelf te blijven aansturen, stimuleren, ermee bezig blijft, waardoor die uitkomst inderdaad zo kan zijn. Daarnaast kun je ook denken van nou, van mij hoeft het niet en daardoor het spirituele zoveel mogelijk vermijden. Ik denk dat door die keuze, het spirituele vermogen heel anders zou verlopen dan wanneer het dus continu gevoed wordt.

[LPChip]

Hoi Cherry88,

Leuke vraag.

Dit is zo'n vraag met veel verschillende antwoorden, en om het antwoord goed en duidelijk te krijgen, moet je het grote plaatje kunnen zien. Dit grote plaatje is in dit geval enorm groot, dus ik zal mijn best doen om dit zo goed en duidelijk mogelijk neer te zetten en hopelijk vergeet ik niet wat belangrijke details.

Allereerst moet ik uitleggen hoe tijd werkt. Tijd bestaat namelijk niet echt en is een concept van de 3D wereld. Als je dat snapt, dan kun je al voorstellen dat de toekomst zien een mogelijkheid is.

Maar omdat wij in de 3e dimensie wel tijd kennen, is het heel moeilijk om buiten de tijd te kunnen treden. In de 4e dimensie bestaat tijd niet. Als je in de 4e dimensie bent (dit is o.a. de plek waar we naartoe gaan als we dromen en in diepe meditatie gaan) heb je de mogelijkheid om buiten de tijd om te kijken naar situaties.

Maar als je terug komt in de 3e dimensie dan is het heel moeilijk om de kennis vast te houden, maar niet onmogelijk.

Nu is het zo dat we op de 3D aarde zijn om te leren. Van te voren bij de incarnatie bepaal je welke lessen je wil leren, en het staat niet vast hoe het verloop van je leven is. Uiteraard heb je van te voren bepaalde gebeurtenissen bepaald welke je op je pad krijgt om zo je lessen te halen. Deze gebeurtenissen zijn van te voren bepaald en gebeuren hoe dan ook, want je hebt ze voor je incarnatie al gecreëerd. Met toekomst voorspellen kun je die dus ook zien.

Maar het is dan nog steeds aan de persoon zelf om, wanneer deze gebeurtenissen voorvallen, daadwerkelijk de keuze te maken om ze wel of niet te doen.

In de kwamtum theorie is het zo dat er een tijdlijn is waarbij elke gebeurtenis plaatsvind op deze lijn. Zodra er meerdere uitkomsten zijn, dan splitst deze lijn zich en afhankelijk van wat je kiest, ga je een vertakking in of niet.

Deze tijdslijnen zijn als volgt geclassificeerd.
- Hoofdweg met 1 of meer zijvertakkingen, welke optioneel later weer terug op de hoofdweg komen of niet.
- Hoofdweg welke zich splitst in 2 of meerdere wegen.

Het grote verschil in deze 2 vormen is dat bij een zijvertakking het volgende speelt: je krijgt een kans aangeboden, maar als je niet handelt, dan gebeurt er niets, en blijf je de hoofdweg volgen.

Wanneer de hoofdweg zich daadwerkelijk splitst, dan komt er een situatie waarin je een keuze moet maken. Het niet maken van een keuze betekend in dat geval stilstand. Je komt niet verder in je leven tot de keuze gemaakt is.

Deze tijdslijn is overigens dynamisch. Van te voren zijn deze beslissingen al uitgetekend, maar je kan dus door een keuze te maken springen tussen de verschillende tijdlijnen.

Bij het toekomstvoorspellen kan iemand deze tijdslijnen zien, en vaak kiest men de weg van de minste weerstand en verteld die toekomst. Dus de hoofdweg wordt gevolgt, alle zijwegen worden vermeden, en de voorspelling stopt bij een splitsing. De minder ervaren paragnosten zullen mogelijk zelfs proberen een keuze te maken in zo'n splitsing op basis van eigen kennis, maar de kans dat dit daadwerkelijk gebeurd is dan kleiner.

Nu is het natuurlijk mogelijk dat je na zo'n voorspelling toch een zijlijn pakt, dan klopt de voorspelling al niet meer.

De vraag is nu, is dit erg? Nee. In tegendeel. De toekomstvoorspellers doen dit voornamelijk om je te helpen op je pad.

Mensen willen graag zekerheid hebben, en een mogelijke toekomst kan dat bieden.

Ikzelf kan geen toekomst voorspellen, maar mijn gidsen zien deze mogelijke toekomsten wel. Als ik ze iets vraag dan kunnen ze antwoord geven op basis van wat ze op dat moment zien, maar dit staat niet direct vast, omdat iemand nog steeds de keuze heeft en deze kan aanpassen.

Wat belangrijker is met deze informatie, is dat je niet iemand z'n keuze gaat maken dan wel beïnvloeden. Vaak als iemand om een toekomstreading vraagt, spelen ze met een keuze welke een mogelijke levensles bevat. Mijn gidsen zijn hier erg waakzaam in, en soms zeg ik ook tegen iemand: Ik zie het wel, maar ik kan het je niet zeggen, want dat zou kunnen betekenen dat je een levensles niet leert.


Dus, samenvatting: Toekomst voorspellen, kan het? Ja. Er zit daadwerkelijk meer achter dan gewoon wat raden. Maar omdat er in de 3D tijdlijn keuzes gemaakt kunnen worden, staat de toekomst zelf niet vast en is deze voorspelling nooit 100% accuraat.

Als je echt een 100% accurate voorspelling wil doen, dan kun je je beperken tot het kiezen van gebeurtenissen welke vooraf al bepaald zijn, maar als je dan nog ervoor kiest om dit niet te doen, dan kan dit meerdere gevolgen hebben. Of de hele gebeurtenis is niet langer relevant en gebeurt niet, of er wordt een levensles niet geleerd, en de gebeurtenis herhaalt zich op een later moment als nog. Dit laatste hoeft dan niet in hetzelfde leven plaats te vinden.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Liefs,
LPChip

[Cherry88]

Thanks voor je antwoord Chip!
Daar heb ik zeker wat aan, in zekere zin komt het redelijk neer op hoe ik er zelf ook over denk, hoe iemand het op dat moment ziet of voelt kán de uitkomst zijn maar je kunt zelf ook een andere weg kiezen.
Al is jouw uitleg veel dieper en beter uitgelegd haha, ik raaskalde maar wat

Ik vroeg me af hoe jullie er over dachten, puur omdat ik zo'n weerstand kreeg toen ik als argument gaf "zo kan de toekomst zijn maar je kunt ook een andere kant op kan" en dat viel zo verkeerd. Dat gaf wel een beetje de indruk dat als "de toekomst voorspeld wordt" deze schijnbaar eigenlijk maar uit moet komen want het is nu eenmaal gezegd dus het moet maar.

In dit geval vond ik het ergens ook een beetje sneu wel... Laat dat kleine kindje zich lekker ontwikkelen, wordt ze mega spiritueel, dan is dat prima, vind ze dat helemaal niks dan is het ook goed, vind ik dan

[LPChip]

Asjeblieft Cherry88.

Het erge is dat ik nog steeds niet alles heb belicht, maar wel het belangrijkste.

Als je nog eens met iemand in discussie gaat, stuur ze maar naar dit topic, en als ze het er niet mee eens zijn, nodig ik ze bij deze uit om een account aan te maken, en een vraag of opmerking te posten. Ik zal het dan verder uitleggen.

Liefs,
LPChip

[gouwepeer]

De toekomst voorpellen is niet moeilijk, maar de toekomst juist voorspellen wel.
Zoals LPChip al aan gaf zijn het niet de "toekomstvoorspellers" zelf diegene die de toekomst voorspellen, maar hun gidsen. Zij geven alleen datgene door wat voor jou belangrijk is om jouw keuze te kunnen maken. Belangrijk hierbij is dan om goed naar jouw eigen intuïtie te luisteren bij het maken van keuzes.

Deze tijdslijnen zijn als volgt geclassificeerd.
- Hoofdweg met 1 of meer zijvertakkingen, welke optioneel later weer terug op de hoofdweg komen of niet.
- Hoofdweg welke zich splitst in 2 of meerdere wegen.

Het grote verschil in deze 2 vormen is dat bij een zijvertakking het volgende speelt: je krijgt een kans aangeboden, maar als je niet handelt, dan gebeurt er niets, en blijf je de hoofdweg volgen.

Wanneer de hoofdweg zich daadwerkelijk splitst, dan komt er een situatie waarin je een keuze moet maken. Het niet maken van een keuze betekend in dat geval stilstand. Je komt niet verder in je leven tot de keuze gemaakt is.

Is het niet zo dat de hoofdweg het levenspad is en de zijvertakkingen de keuzes (lessen), die uiteindelijk weer terug op de hoofdweg uit komen?

[LPChip]

Is het niet zo dat de hoofdweg het levenspad is en de zijvertakkingen de keuzes (lessen), die uiteindelijk weer terug op de hoofdweg uit komen?

Niet helemaal. De hoofdweg kan inderdaad gezien worden als iemands levenspad, maar wanneer men een zijvertakking neemt hoeft dit niet een les te zijn. Lessen vinden zich in principe plaats op de hoofdweg. Wel is het mogelijk dat bij het nemen van een zijvertakking welke genoeg impact heeft om niet meer terug te komen op de oorspronkelijke hoofdweg, dat deze de hoofdweg wordt.

Voorbeeld: Je wil graag een bedrijf starten. Op dit moment werk je voor een baas in een andere tak van sport, en dat bevalt eigenlijk ook wel. Het bevalt genoeg, dat dit starten van een eigen bedrijf, alleen een wens is en je geen concrete stappen gezet hebt. Het universum heeft de wens gehoord en stuurt iemand op jouw pad die jou een nieuwe baan aanbiedt waarbij je het werk gaat doen waarin je graag een bedrijf wilde starten, waarbij je uiteindelijk dat bedrijf kan gaan leiden.

Als je niets doet, dan blijft de situatie hetzelfde, maar je kan ervoor kiezen om de andere weg in te slaan, en je leven in feite om te gooien. In het begin is het slechts ander werk en blijft de zijweg naast de hoofdweg lopen. Bevalt het niet, dan kun je stoppen met dit werk en teruggaan naar wat je doet. Maar bevalt het erg goed, dan zal de weg afbuigen en een volledig nieuwe route ingaan welke niet meer terug komt bij de hoofdweg. Je huidige weg wordt dan dikker en wordt de nieuwe hoofdweg.

Hier zit verder geen spirituele les in, maar is wel bepalend genoeg om te spreken van een hoofdweg verandering.

Liefs,
LPChip

[Rainbow]

Interessant, ik heb hier zelf ook weleens over na zitten denken. Naar aanleiding van een voorspelling van iemand of een zeker gevoel wat ik zelf van binnen had over bepaalde dingen. Ik heb ook een paar voorspellende dromen gehad. En mijn ervaring is dat wanneer ik mijn voorspellingen (die over mij gaan) met iemand deel, de ander zonder uitzondering bezorgd reageert. Mensen zijn vaak bang dat je er van alles aan ophangt terwijl dat bij mij nog nooit gebeurd is. Het waren nooit dingen waar ik enorm op zat te wachten, ik heb zelfs nog nooit informatie gehad met betrekking tot een belangrijke keuze (de twee splitsing waar LPChip het over had). Dat moest ik toch echt zelf doen.

Blijkbaar wordt het daarboven allemaal heel goed geregeld want de dingen die ik te horen heb gekregen hebben me nooit van mijn pad geleid, in de war gemaakt of mijn keuze bepaald. Zelf ben ik er nooit bezorgd over geweest omdat ik van binnen heel goed kan voelen of iets resoneert met mij of niet (de voorspelling, is die zuiver genoeg bijvoorbeeld?).

Waarom dan die voorspellingen als het dan niet gaat over de dingen die je zelf graag zou willen weten? Wat heb je er dan aan en wat voegt het uberhaupt toe aan het menselijk leven? Ik ben er inmiddels over uit dat het voor mij gaat om het leren samenwerken met alle energieën. Dat er zoveel kanalen zijn, waarvandaan je informatie kunt halen dat er niet uit putten heel erg zonde is. En daarnaast hoef je als mens niet alles alleen te doen, net zoals mensen elkaar kunnen helpen en elkaar tips kunnen geven, kunnen ze dat aan de andere kant ook.

Als je bezorgd om iemand bent die een voorspelling heeft gekregen en daar misschien teveel vanaf laat hangen, bedenk dat dat ook weer een les kan zijn. Je moet namelijk van binnen checken of iets bij je klopt, goed voelt, of het goed voelt in de stroom waar je in loopt. Voor jezelf kun je dat in mijn ervaring beter checken dan voor anderen is mijn ervaring.

[Rainbow]

Ik heb trouwens laatst nog gedroomd dat iemand een verhuiskaartje aan me gaf. Dus nu denk ik dat diegene verhuist is, of gaat verhuizen maar ik heb geen contact meer met diegene. Dit soort dingen zijn dan weer grappig, dan hoop ik diegene ooit nog eens tegen te komen om te kunnen checken of het klopt  .

Een andere droom kon ik wel checken, die voorspelde dat ik veel hulp zou krijgen in een bepaald kwestie als ik erom zou vragen. Toen ik dat de volgende dag deed, bleven de mails van hulpvaardige mensen maar binnen komen. Was heel bijzonder.

[Pilar]

Wat een interessant onderwerp.
Ik vraag me af hoe het dan zit met de lessen. Ik heb soms het idee dat het meer samenhangt met eigenschappen ontwikkelen, en bepaalde karaktertrekken afleggen, en dat, dat het hoofdpad is. Als je bijvoorbeeld moet leren zorgzamer te zijn voor je medemens, kan het misschien zijn dat je een beroep als ziekenverzorgende gekozen hebt, maar als je dan een ander beroep verkiest, kan de les weer terugkomen in het zorgen voor een levenspartner, of voor een zieke buurvrouw.
De les staat op het hoofdpad, maar er zijn tal van zijtakken om weer bij dat hoofdpad en die les uit te komen. En in vele levenservaringen zitten onze lessen. In bijna alles wat we meemaken kan onze les verweven zitten.
Alleen in de ene gebeurtenis komt het meer tot uiting dan de ander.
En soms kan het misschien zomaar zijn dat we in een klein moment een les hebben afgehandeld? En was het niet nodig om daar je hele leven een beroep voor uit te kiezen?

[LPChip]

Karaktereigenschappen staat los van je levenspad. Deze ontwikkel je gedurende je jeugd.

Wel is het zo dat je van te voren al bepaalt hoe je deze wil ontwikkelen. Dit doe je onder andere door voor je incarnatie je ouders te kiezen, en de plek waar je wil incarneren.

In principe staat het beroep dat je kiest los van je levenslessen, met uitzondering als er karma opgelost moet worden.

Als je bijvoorbeeld bewust een iemands leven neemt (je eigen of die van iemand anders) dan zal dit in je karma opgeslagen worden en moet dit verwerkt worden. In zo'n geval kan het zijn dat je in het volgende leven een enorm sterke drang hebt om deze fout te herstellen. Je weet alleen niet dat dit de motivatie is, en dus voel je je onvoorwaardelijk geroepen om het tegenovergestelde te doen. De keuze van een beroep als ziekenverzorgende is niet vastgelegd in je levenspad, maar de mogelijkheid ertoe wel.

De keuze bepaal je nog steeds zelf tijdens het leven, maar je hebt de motivatie om het te willen.

Levenslessen zijn geen kleine momenten. Ze heten niets voor niets levenslessen, omdat vaak een heel mensenleven nodig is om deze les te leren. Deze les wordt dan ook meer dan eens getoetst in het leven voordat deze afgehandeld wordt.

Liefs,
LPChip

[Pilar]

Bedankt voor je antwoord LP Chip!

Ik zag het voor je uitleg even anders. Ik dacht je levenspad bestaat uit je levenslessen, en je hele karakter bevat eigenlijk ook die lessen.
Lessen zie ik dan als bijvoorbeeld grenzen leren aangeven, eigenliefde ontwikkelen, geduld leren opbrengen.
Iemand die aandacht voor zichzelf moet leren krijgen zal meestal een karakter hebben die het tegenovergestelde is, en misschien ook ouders uitkiezen die weinig aandacht geven. Daarom had ik het idee dat alles samenhing. Zowel het pad, de lessen, en je karakter.

Karaktereigenschappen ontwikkel je in je jeugd schrijf jij, en dat zet me aan het denken. Ik dacht dat je ook heel veel al meeneemt vanuit vorige levens.

Dat ben ik met je eens dat levenslessen geen kleine momenten zijn, maar ik zag het een beetje als de school die we in ons leven kennen.. Je doorloopt allemaal de basisschool-middelbare school, maar de een heeft in een vroege klas de stof van de hogere klassen ook al eigen gemaakt. En de lessen dus snel doorlopen of begrepen, wat niet zegt dat je uitgeleerd bent, we leren ons hele leven.


Wat ik dan wil vragen.

* Vormt je karakter zich in je jeugd of ben je al een karakter ook vanuit andere levens? Is het zo dat je elk leven weer een totaal ander karakter aanneemt, of dat als je iets bereikt hebt in een leven je dat ook wel weer meeneemt naar je nieuwe karakter, en dat je als je in andere leven kijkt toch wel iets van je eigen karakter en wie je nu bent herkent.

* Is een levensles bereikt als je alles goed doet omtrent die les, als je les bijvoorbeeld is grenzen aangeven, zal het op allerlei vlakken tot uiting komen en getoetst worden, maar heb je de les dan pas behaald als je je grens altijd aangeeft, of werkt het net als op school, gemiddeld genomen, en een ruim voldoende is ook goed.

[LPChip]

Je moet het zo zien.

Als je niet op aarde bent, maar puur je ziel, en je wil verder komen, dan moet je ervoor studeren. Daarna moet je de theorie in de praktijk toepassen. Hiervoor kom je op aarde. Van te voren stel je je "programma" in hoe je ongeveer je leven gaat leiden. Je kiest daarbij je ouders en de locatie waar je geboren wordt. Je ouders verzorgen je opvoeding en dat vormt jouw karakter voor een groot gedeelte. Tuurlijk, je hebt je eigen normen en waarden ook en die helpen ook bij het vormen van je karakter, maar het is in je jeugd waar dit alles vorm krijgt, omdat dit een van de eerste dingen is die je leert.

Je ervaringen vormen je tot wie je bent, maar omdat je tijdens een leven niet weet wat je in vorige levens ervaren hebt, is het meeste van je karakter geleerd toen je klein was.

Het is dus goed mogelijk, dat als je een heel lief iemand bent vanuit je ziel, maar je voor een les in een enorm slechte gezinssituatie geboren moet worden, dat jouw karakter in dit leven sterk beinvloed wordt door deze situatie en je veel killer bent dan je zou willen. Dit is namelijk nodig omdat je alleen vanuit je ziel kan groeien door alles wat je hebt meegemaakt. Nadat je komt te overlijden integreer je de lessen en ervaringen van je aardse leven in je ziel en groei je verder.

Je kan niet alleen maar de positieve lessen leren, je moet ook de negatieve lessen leren, want hoe kun je anders in balans komen als je niet weet waar de grens in het negatieve zit?

Dus ja, vanuit je ziel heb je bepaalde karaktereigenschappen, maar je gebeurtenissen hier op aarde staan daar gedurende je leven los van. Het zijn de ervaringen zelf die je hier vormen, maar je kiest wel de situaties van te voren, dus je kan op die manier je karakter vormen voordat je geboren wordt.

Wat betreft het leren van een levensles, deze leer je pas als je hem zonder erbij te hoeven nadenken toepast. Het is dus niet zozeer een voldoende halen, maar meer foutloos doen. Nu is het wel zo dat de lessen zelf niet zwart op wit zijn. Er zijn meerdere manieren om de les te leren.

Voorbeeldje: Je hebt in een vorig leven een dier vermoord omdat je het leuk vond, zonder erbij na te denken dat dit een levend wezen is. Karma zorgt ervoor dat je nu moet leren dat dit echt niet kan.

Je krijgt een trauma waarin, elke keer als je een dier ziet doodgaan je misselijk wordt.

Je gaat op zoek naar deze nare gevoelens en via regressietherapie kom je tot de conclusie dat je dit gedaan hebt. Je ziet nu in wat je gedaan hebt en je hebt spijt. Je gaat door een verwerkingsproces heen en uiteindelijk als je het karma afgewerkt hebt, en dus de les geleerd hebt, kun je naar dierenleed kijken zonder er ook enorm misselijk van te worden.


Ander voorbeeld.

Je bent spiritueel nog enorm aan het groeien vanuit je ziel en je mag de normen en waarden van leven leren. Dus: Alles wat leeft is even belangrijk.
Je kiest ervoor om genoeg situaties te creëren waar je dit kan leren, en daardoor zet je op je pad dat je je aangetrokken voelt om dierenarts te worden.

Je kiest ervoor om bij ouders te incarneren die zo veel van huisdieren houden dat je gegarandeerd weet dat jullie huisdieren zullen hebben. En niet een, maar meerdere. Vervolgens kies je ervoor dat je in een buurt opgroeit waar veel gevaar is, in de zin: als je niet oppast is de kans op een ongeluk groter dan gemiddeld. Bijvoorbeeld, er wordt hard gereden met auto's in de straat, of er is veel criminaliteit, etc.

Je bent geboren, jullie hebben 2 honden en 1 kat. Dus als kind weet je niet beter, of er zijn dieren om je heen. Als je 6 jaar bent, en je een van de honden aan het uitlaten bent, rukt de hond zich los, rent weg en wordt aangereden door een passerende auto die niet meer kon remmen.

De hond overleefd het, maar het tripje naar de dierenarts heeft je wel aan het denken gezet, en de ervaring zelf was op z'n minst gezegd, schokkend.

Op latere leeftijd als je moet kiezen voor een vak is de keuze niet moeilijk. Je wordt dierenarts.

Je maakt heel veel dierenleed mee, hoort de verschillende verhalen van hoe dit allemaal gebeurd is en vormt een mening dat dit absoluut niet zo kan.

Aan het einde van je leven nadat je bent komen te overleiden evalueer je het leven en omdat je tijdens het leven je normen en waarden hebt aangepast weet je dat de les geleerd is.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Liefs,
LPChip

[Pilar]

Bedankt voor je antwoord weer lP Chip! Ik heb er altijd wat aan, maar meer omdat het mijn nieuwsgierigheid bevredigd, ik vind het leuk om over na te denken, en over te praten, maar het is niet zo dat ik perse moet weten hoe het zit Ooit komen we daar nog wel achter.

Ik vroeg me dat zo af van het vormen in je jeugd en een karakter, omdat ik zelf totaal verschillend aan mijn zusje ben, en we toch dezelfde opvoeding hebben. Ook mijn eigen kinderen zijn totaal anders, al in de vroege kinderjaren toen ze nog niet echt met school of dingen in aanraking kwamen, waren ze totaal verschillend. Toen ze geboren werden en ik hun ogen zag, dacht ik je bent al iemand. Je opvoeding vormt je inderdaad wel denk ik, maar ik heb ook het idee dat er al heel veel inzit. En dat we onbewust veel weten van andere levens, wat ons onbewust toch vormt, ook als we niet weten dat het zo is.
Zelf heb ik veel herinneringen aan vorige levens, ik heb het idee dat ik mijn hele leven aan het integreren en ontleden ben, en dat alles zijn oorsprong ook weer verweven met iets anders zit. Alsof er rode draden lopen door andere levens en deze levens, en dat ik gebeurtenissen van nu ook weer terugzie in eerdere tijden op een andere manier.

Mooie voorbeelden geef je!

Wat ik me dan afvraag, iemand zei kort geleden tegen me dat ik iemand heb laten verdrinken in een ander leven, ik deed niets en liep weg omdat ik bang was om te praten, ik was een dienstmeisje, dat verboden was te praten of me met een bepaalde rang bezig te houden, en durfde toen niet in te grijpen omdat ik bang was dat ik ontslag zou krijgen.
Ik heb in dit leven eens iemand van de verdrinkingsdood gered zonder na te denken toen ik nog heel jong was.
Zou het dan al opgelost zijn op hele jonge leeftijd? Ik heb in dit leven geen extreme drang mensen te redden, heb geen angst voor water.

Wat ik me ook nog afvraag. Ik ben nu iemand die een ander totaal geen geweld aan kan doen, en toch wel een vrij goed hart heeft. Zou ik dan toch in een volgend leven wel kunnen kiezen voor een leven met geweld van mijn kant uit, om mijn ziel te doen groeien? Of zit er toch wel een oplopende trap in van een steeds lichter wordende ziel? Ik kan me voorstellen dat hoe meer we geleerd hebben hoe minder we bepaalde dingen willen uitvoeren op aarde, omdat het ook gewoon echt niet meer bij je energie past. Zouden wij dan toch weer die serie moodenaar kunnen zijn in een volgend leven? Of kunnen we er toch wel vanuit gaan als we ons er nu bewust van zijn dat het niet oké, is dat we dat ook gewoon niet meer doen.

[LPChip]

Hoe je instinctief reageert neem je inderdaad mee van vorige levens en dat kun je zien als karaktereigenschappen, maar deze vormen zich tot je karakter bij je jeugd.

Je karakter vormt zich ook door wat je leuk en niet leuk vind, en deze smaak, die neem je mee dit leven.

En ja, ik snap dat je niet perse een antwoord moet hebben, ik vind dat gewoon een mooie zin om mee af te sluiten, want vaak voordat ik begin te typen weet ik ook niet wat ik op dit digitale papier ga neerzetten. Daar word ik ook in begeleid, en als het dan een mooi stuk is en ik er trots op ben, dan sluit ik vaak af met: ik hoop dat je er wat aan hebt.

Wat betreft je vraag mbt die verdrinking: je hoeft pas iets te verwerken en op te lossen als je er een trauma aan hebt overgehouden. Jij hebt niet iemand laten verdrinken, want je kon dat gewoon niet. Niet vanwege je functie en niet omdat je bang was. Waarschijnlijk heb je dat trauma in dat leven al opgelost, anders had je er nu wel last van gehad. Het kan ook zijn dat dit een groter aantal vorige levens is geweest, en je het in een vorig leven al hebt opgelost.

Wat betreft je laatste vraag: Alles kan. Ik heb ook moeite om mensen kwaad te doen, maar kan het wel als het echt moet. Ik zoek vaak wel voor een oplossing waarbij dat niet hoeft. Ik heb die balans dus gevonden. Het is goed mogelijk dat jij dat ook hebt, en dan is het gewoon een keuze. Je hoeft niet in dit leven al je lessen te doen, alleen degene die je aan het begin van dit leven gekozen hebt om te doen.

Je kan dus inderdaad die seriemoordenaar worden in een volgend leven, maar dat is dan een keuze. Alle keuzes begint natuurlijk bij jezelf. Jij kiest of je dat wil of niet. En vergeet niet, bij de incarnatie weet je alles van al je levens en alles wat je wil leren. Als jij wil leren wat het is om een seriemoordenaar te zijn, dan kan dat, hoe gek het ook klinkt.

Je kan namelijk alleen groeien als je alles hebt gedaan. Vergeet niet dat als je iemand van het leven beroofd, dit ook weer onderdeel kan zijn van een les voor hun, hoe krom dat ook moge klinken.

Zo is het mogelijk om voor je incarnatie bepaalde gebeurtenissen te plannen die je vroegtijdig het leven kosten. In dit geval is dat een soort "escape-hatch", een mogelijkheid om zonder een trauma op te lopen, vroegtijdig met dit leven te stoppen.

Zo kun je als je wil een bevalling meemaken, maar tijdens de bevalling doodgaan (miskraam) dan kun je toch die geborgenheid voelen maar hoef je niet op aarde te zijn.

Liefs,
LPChip

[Pilar]

Bedankt voor je schrijven terug LP Chip.
Ik heb er zeker wat aan. Ik vind het interessant om erover na te denken.
Ik denk dat ik misschien toch een te mooi scenario in mijn hoofd had, voor mij voelde het min of meer zo aan als van het donker naar het licht.
Als een opbouwend iets, dat als je min of meer de levens hebt gehad, van een ander vermoorden, en pijn doen, en je hebt het besef dat, dat niet goed is, je het ook niet meer doet in andere levens.
Net als je op een school hebt leren rekenen, je het klassen verder begrepen hebt. Ik kan me wel voorstellen dat je dienstbaar wilt zijn aan een ander, en bijvoorbeeld een ziel wilt zijn die een moeder verder helpt doordat ze een miskraam ervaart.
Maar echt een ander zo een geweld aan doen, en vermoorden, dat voelt voor mij aan als zijnde zielen die nog niet bewust zijn. Ik geloof er wel in dat we allemaal die dader geweest zijn, maar ik geloof er ook wel in dat we elk leven bewuster worden op de een of andere manier, en steeds bewuster van wat goed en fout is. Als we nu weten dat moorden verkeerd is, zouden we die bewustheid dan niet meenemen naar een ander leven, en er toch voor kiezen om het te ervaren? is het niet zo dat als we het nu niet zouden doen in ons leven, het al geleerd hebben?
Voor mij voelt het ook een stukje als je energie die steeds lichter wordt en elk leven verder brengt.
Als je op de middelbare school zit ga je ook niet opeens weer nadenken over hoeveel is 1 plus 1. Ik kan me wel weer voorstellen dat je ervoor kiest om niet te weten wat 1 plus 1 is door bijvoorbeeld in een gehandicapt lichaam te zitten, om je ouders licht te brengen. Maar dat vind ik van die licht in een verhulde verpakking dingen.
Het zou wel een opoffering zijn om te moorden, om een mens die een dierbare verliest iets te leren, maar ik heb ergens toch het idee dat ze dat soort taken overlaten aan zielen die nog geweld in zich dragen, omdat het bij hun energie past.
Ik geloof er wel in dat we alles geleerd moeten hebben, en alles meegemaakt, maar ik geloof er niet in dat het een groot pakket is waar we elke keer uit kunnen kiezen totdat we alles gedaan hebben. ik geloof meer dat er toch een lijn inzit, van een ziel die steeds lichter wordt.
Ik denk wel dat we altijd keuzevrijheid hebben, maar dat we steeds dichter bij de bron komen, en dan ls vanzelfsprekend liefdevolle keuzes maken.