Print

Log in of registreer jezelf.
1 uur 1 dag 1 week 1 maand blijvend
Login met gebruikersnaam, wachtwoord en sessielengte

[lotuslove]

Soms maak ik dingen mee binnen m'n eigen familie die voor mij onbegrijpelijk zijn.
Ik begrijp (en accepteer) dat je 't niet met elk familielid goed kan vinden, maar je bent wel familie van elkaar. In mijn ogen heb je dan toch al een speciale band met elkaar? Dan sta je toch voor elkaar klaar?

Een klein deel van mijn familie woont in een gereformeerd dorpje en zijn erg gelovig.
Ze zijn zo gelovig en nemen het geloof zo letterlijk dat ze er bijna hypocriet van worden, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik vind 't zo jammer om te zien, zo jammer dat ze zich niet kunnen inleven in andere mensen en altijd een fel oordeel klaar hebben over mensen die niet hetzelfde geloof belijden (of simpelweg omdat ze niet uit hetzelfde dorpje komen)

Ik weet eigenlijk beter en ik weet ook dat ik dit moet accepteren omdat ik 't stomweg & gek genoeg gewoon begrijp waarom ze zo zijn.
Maar het geeft me heel af en toe een rotgevoel, zoals nu.

Meer mensen met deze ervaring?

[Eni]

Dit herken ik ook, en dan wel met mn ouders :S mn moeder gaat steeds meer open staan voor spirituele terwijl mn vader dat helemaal niet doet..

Laatst hadden we het ergens over (ging over de wereld hoe die nu is, met al dat geweld enz, en die kinderen in creche geloof ik die waren doodgestoken) mn vader vond het allemaal zo'n onzin, snapte niet waarom ik zoiets allemaal zei.. Hij gelooft ook alleen waar hij in gelooft en de rest lijkt niet te bestaan voor hem, hij wil er nog niet eens over nadenken!

Soms best vervelend, helemaal als je nog in het zelfde huis woont

[LPChip]

Dit is eigenlijk net zoals met vrienden. Een tijd ga je met ze om en dan merk je dat je toch anders bent.

Dit komt eigenlijk omdat je als familie wel veel gelijkenissen hebt in DNA, maar je ziel is niet gelijk. De DNA zorgt ervoor dat je je closer voelt naar je familie dan naar anderen, maar zeker gezien we hier spirituele mensen zijn, leven we meer vanuit ons gevoel (ziel) dan vanuit onze rationele kant (geest). De minder spirituele mensen doen dit vanuit hun rationele kant en zijn daarom veel oppervlakkiger.

Mocht het onduidelijk zijn wat ik nu schrijf, dan raad ik aan om dit topic te lezen.

[lotuslove]

Dit komt eigenlijk omdat je als familie wel veel gelijkenissen hebt in DNA, maar je ziel is niet gelijk. De DNA zorgt ervoor dat je je closer voelt naar je familie dan naar anderen, maar zeker gezien we hier spirituele mensen zijn, leven we meer vanuit ons gevoel (ziel) dan vanuit onze rationele kant (geest). De minder spirituele mensen doen dit vanuit hun rationele kant en zijn daarom veel oppervlakkiger.

Mocht het onduidelijk zijn wat ik nu schrijf, dan raad ik aan om dit topic te lezen.

Interessant, ik zal straks dat topic lezen
Het gaat mij niet zozeer om of ze openstaan voor spiritualiteit, het gaat mij er meer om dat ik hun inzet en liefde mis als 't gaat om familiegelegenheden, familie helpen, etc. Ik heb geleerd dat familie belangrijk is, vooral de oudere generatie omdat je daar van kunt leren. Ik vind 't jammer dat juist het deel dat erg gelovig is, het altijd laat afweten en negatief doet. Ik vind 't vervelend om te zeggen maar ik vind 't zelfs hypocriet
Het stomme is dat ik ze dus wel begrijp, ik heb begrip voor de manier hoe ze zich gedragen. Ze weten niet beter, en klopt denk ik ook wat je zegt met rationaliteit vs. spiritualiteit; als je je geloof op een rationele manier benaderd, en het te letterlijk neemt dan leef je op een gegeven moment op een erg kortzichtige manier, denk ik.

Dit herken ik ook, en dan wel met mn ouders :S mn moeder gaat steeds meer open staan voor spirituele terwijl mn vader dat helemaal niet doet..

Laatst hadden we het ergens over (ging over de wereld hoe die nu is, met al dat geweld enz, en die kinderen in creche geloof ik die waren doodgestoken) mn vader vond het allemaal zo'n onzin, snapte niet waarom ik zoiets allemaal zei.. Hij gelooft ook alleen waar hij in gelooft en de rest lijkt niet te bestaan voor hem, hij wil er nog niet eens over nadenken!

Soms best vervelend, helemaal als je nog in het zelfde huis woont

Ja dat kan vervelend zijn als je ook nog 's in hetzelfde huis woont.
Ik merkte ook toen ik eenmaal op mezelf ging wonen dat ik veel meer vrijheid kreeg om me te verdiepen in spiritualiteit, is echt heerlijk.

[WhiTeAnGeL]

Ik heb ook zulk soort familie, die zeg maar leven voor de kerk. En alles ophangen aan de kapstok van het geloof. Van dit heeft god gedaan en dit en dat.
Ik vind het gewoon erg kortzichtig. Ook weerspiegelt het een angst van hun, om niet verder durven te kijken wat er nog meer is in de wereld.

[LPChip]

Offtopic: Anne, het is wel grappig om je reactie te lezen, en daarna je onderschrift.

[anna]

Veel wat jullie zeggen over rationaliteit versus gevoeligheid komt me zoo bekend voor!
Niet zoi zeer met de kerk, maar meer met academici. 

Ik studeer international business aan de universiteit en kom eigenlijk dagelijks in contact met mensen die hun rationale zijde heel erg ontwikkeled hebben. Alles wat met het spirituele te maken heeft wordt wat lacherlig over gedaan..bijna alsof ze zich te goed voelen.
wat op zich wel ironisch is, omdat het in mijn mening juist alles is waar het leven om draait   
 
maar enfin, vooral bij bedrijfskunde is er een hele competitie sfeer, mensen dragen een masker en gevoeligheid wordt
keihard afgeleerd, door persterijen en onderdrukking. Je gaat mee met de flow, of je gaat er onderdoor.
Ik weigerde mee te doen dit manipulerende, macho-achtige gedrag en stond dus eigenlijk altijd wat alleen op de uni zelf.
Daaromheen gelukkig wel goede vrienden. Maar heb wel heel goed de andere kant ervaren.. wat ook wel voor zware situaties heeft gezorgd.
Een troost mensen Je leert jezelf wel kennen en de waarden waar de voor staat 

Enfin, je kan dus wel zeggen dat er echt een grote kloof zit tussen mensen die op het rationele bouwen en tussen mensen die gevoelig zijn. 

Lieve Liefs,

Anna

[lotuslove]

Vind ik ook Anna
Je leert jezelf kennen, op zich zijn dit allemaal situaties waar je lering uit kan trekken.
Zo kijk ik er dan tegenaan, ik vind 't alleen onwijs zonde voor hun omdat ik 't gevoel heb dat ze veel missen.

[ro]

hey lieve lotus,

Ik begrijp wel dat je zo voelt.

Met alle respect wat ik nu ga zeggen, maar ik denk altijd bij 'deze' mensen: Ontwetendheid.

Ik heb zelf ook in een klein dorpje gewoond, wat behoorlijk christelijk was.

Als je op een bepaalde manier bent opgevoed, ben je voor grote deels al behoorlijk gevormd, het is generatie op generatie.

Moeilijk hoor

Liefs

[lotuslove]

Hoi lieve Ro

Ja dat klopt inderdaad, ik vind 't zo jammer dat ze zelf niet zien hoe ze zich beperken maar goed het is een erg moeilijk onderwerp. Vooral als 't om je familie gaat maar het komt wel goed