Hoe zou het zijn als we alles konden hebben?
Als al het onbekende ons aan de voeten ligt, zouden we het dan nog willen of zouden we balen van het feit dat er niets nieuws meer is?
Er zit kracht in mysterie, maar dat betekent niet dat het ons geen spijt oplevert wanneer we achter mysterie aangaan en het ontrafelen.
Soms is de fantasie voller met levensvreugde dan de uiteindelijke ervaring. Want eens mens zal snel vervelen van het bekende.
Juist daarom is een mens geneigd om het bekende te laten varen in ruil voor nieuwigheid.
In de ban van verlangen naar nieuwigheid geven we vaak de dingen op die ons eens het meest dierbaar waren.
Het is niet zo zeer dat de wereld om ons heen veranderd, maar het zijn wij die anders kijken naar de wereld.
De ene dag zijn we blij, de andere zien we het niet meer zitten en zoeken we iets om ons lijden te verlossen.
Verlangen insinueert tekortkoming, het menselijk lijden hunkert naar opvulling.
Blind verlangen is daarom een oneindige lijdensweg.
Het doorbreken van aardseverlangens ligt in de de kern van spirituele verlossing.
Maar het accepteren van de menselijke conditie is net zo belangrijk, want dat is wat we nu eenmaal zijn; mens. Voel de ruimte om je te mogen voelen zoals je je voelt, maar realiseer dat ons eigen perspectief een momentopname is. We zullen altijd onderdeel blijven van het grotere geheel, zonder jou of mij zou het geen niet zijn wat het in werkelijkheid is.
In één moment kan je leven veranderd zijn. Niet het materiële om je heen, maar door de oneindige innerlijke rust die voortkomt uit realisatie. De zoektocht naar antwoorden zal niet ophouden, maar sommige antwoorden zijn zo transformerend dat we er kracht uit kunnen halen wanneer we dat nodig hebben. Draag deze innerlijke vlam, wanneer je hem hebt gevonden.
Auteur
Topic: Dankbaarheid voor het licht en voor de duisternis. (gelezen 3237 keer)
