Print

Log in of registreer jezelf.
1 uur 1 dag 1 week 1 maand blijvend
Login met gebruikersnaam, wachtwoord en sessielengte

[Ninkenike]

Beste forumleden,

Graag wil ik jullie iets voorleggen. Ik leef tegenwoordig met de instelling dat alles goed is zoals het is. Ik leef per dag en ben zo veel gelukkiger dan vroeger.
Tegelijk merk ik dat ik me soms best opwind over zaken die gebeuren in onze wereld. Ongelijkheid, racisme, misbruik en ga zo maar door. Dat voelt als een tegenstelling.
Ik ben beniewd hoe jullie daar over denken of tegenaan kijken.

[Suzy888]

Ik benijd nog wel eens mensen die zich druk kunnen maken over onrecht in de wereld. Ik maak me nergens druk om. Ik kijk ook geen nieuws ofzo. Maar de meeste oude zielen maken zich druk om de wereld. Ze zijn wereldverbeteraars. Ik vraag me wel eens af wat er dan mis is met mij als ik (als oude ziel) helemaal geen behoefte heb om de wereld te verbeteren.  Dus ben trots op wie je bent en wat je gedachten zijn. Maar misschien moet je wat met die gedachten doen. Misschien wil je ziel of je gids je iets zeggen met je gedachten. Ga de wereld een beetje beter maken.

[Ninkenike]

Dank voor je antwoord. Ieder mens is zoals hij/zij is, met eigen levenslessen en levenspad. Je hoeft dus niemand te benijden!
Nadat ik mijn vraag had gesteld, las ik een boek, dat een deel van het antwoord gaf.
Hoewel ik nog steeds graag jullie reactie wil, geef ik ook een deel van dat antwoord door:
als je een situatie ziet, laat het dan eerst, zonder oordeel, op je af komen. Gewoon ervaren, maar geen oordeel er aan koppelen.
Pas daarna, kan je kijken of de situatie ook handelen vereist. Zo nee, dan laat je het weer los, zo ja, dan handel je en laat het daarna los.

Het onrecht dat mij soms boos maakt, kan wereldwijd zijn, maar ook regionaal of zelfs persoonlijk.
Ik reageer wel eens heftiger dan ik zou willen.
Graag hoor ik dus hoe jullie hier mee omgaan.

[LPChip]

Ik heb er ook soms moeite mee als er onrecht in de wereld is. Dit had ik als kind al, en heb enigszins geleerd hoe daarmee om te gaan.

De eerste vraag is inderdaad of het onrecht iets is waar ik wat mee kan en moet. Heel vaak is dat namelijk niet zo, dan laat ik dat ook weer los. Soms is het aan mij om er iets van te zeggen, en soms gewoon te bespreken met mensen om mij heen zodat hun ervan leren.

Wat wel enorm belangrijk is, is om te kijken hoeveel emoties het bij je losmaakt. Als je normaal reageert bij het horen van dat iemand is vermoord, en je reageert extreem als iemand is verkracht, dan wil dat eigenlijk altijd zeggen dat je een trauma getriggered hebt bij jezelf dat gaat over verkrachting.

Als laatste, als je merkt dat bepaalde terugkerende patronen je steeds weer raken, maar het buiten je bereik ligt om er iets mee te doen, is het niet erg om dat even uit de weg te gaan, om zo jezelf te herpakken en dan opnieuw ermee in aanraking te komen.

Liefs,
LPChip