Toch ben ik daar niet helemaal over uit.
Ik zie om mij heen dingen gebeuren: b.v. moord, verkrachting, diefstal etc.
Als je uitgaat van geen oordeel, dan veroordeel je deze dingen dus niet. Het is zoals het is en het heeft een reden en te maken met keuzes van mensen op hun levenspad.
Dat begrijp ik. Tegelijk vraag ik mij af: als je geen oordeel hebt, vind je dan alles goed? In persoonlijke relaties kan ik hier aardig mee omgaan, in de "grote wereld" heb ik daar meer moeite mee. Kan me bijvoorbeeld erg opwinden over Trump...
Ik ben een nieuwkomer hier, maar wat een mooie vraag, deze heeft mij lang bezig gehouden in het leven, al ben ik er nu wel uit (voor mezelf). Voor mij is het zo:
1.
Oordelen is iets wezenlijks anders dan Veroordelen.
Iets beoordelen is inschatten of het goed is voor jou, de ander en/of je directe omgeving. Je weegt af of dit voor jou geen negatieve gevolgen heeft, of liever nog of het jou tot bloei brengt. Daarop kun je de keuze maken om vriendelijk de ander te laten voor wat ie is. Je hoeft niet met iedereen nauw contact te hebben.
2.
Iedereen is goed, maar niet iedereen is goed voor jou.
Je hoeft niet perse iets met alle mensen die je ontmoet. Je mág er hooguit iets mee, als je wilt (en de ander dat wil).
Maar soms kan de ander over die grens heen gaan. En dan moet je er iets mee om jezelf te beschermen en/of er iets van te leren/de ander er iets van te laten leren.
Passief reageren en maar laten is iets anders dan grenzen aangeven.
Grenzen aangeven is niets anders dan duidelijk maken wat jij nodig hebt.
De uitdaging is de ander in diens waarde te laten, hoe schadelijk het gedrag ook.
3.
Gedrag afwijzen is iets anders dan de mens zelf afwijzen.Je beoordeeld alleen diens gedrag en merkt of stelt vast dat dit een negatief effect heeft op jou.
Oordelen om te oordelen (roddelen) is iets anders, dat heeft geen zin, kijk dan naar de onvrede in jezelf als je de neiging hebt op de ander af te geven.
4.
Wat helpt is om bij het aangeven van grenzen de ander niet te veroordelen maar te zeggen, wat jij voelt en wat jij nodig hebt en wat de ander met diens gedrag bij jou teweeg brengt. De meeste mensen reageren daar algemeen goed op. Sommige hebben één verduidelijking nodig anderen zijn wat meer volhardend. Aangeven wat je nodig hebt, waar je last van hebt en wat jou tot bloei brengt en hopen dat de ander dat ook naar jou doet. Zo vul je niet in, maar vraag je om gehoord te worden en luister je als de ander gehoord wil worden.
We hebben allemaal zo onze (onbewuste) gedragspatronen.
5.
Wat voor jou goed is, is soms niet goed voor de ander.
Wat voor de ander goed is, is soms niet goed voor jou.Dát is onvermijdelijk omdat behoeften nu eenmaal verschillen.
Uiteindelijk kun je niet zoveel anders als de ander vragen rekening met je te houden en jij met de ander als die er om vraagt.
Meestal gaat dat vriendelijk, soms is negeren beter en soms moet dat wat krachtiger en op herhaling en soms zelfs met hup van buiten jezelf. Zolang je bij jezelf blijft en wat het met jou doet, veroordeel je de ander niet, maar beoordeel je dat het gedrag niet past bij wat jij nodig hebt en verzoek je de ander daar rekening mee te houden.
In de basis kun je niet meer dan dat.
Wat jij wellicht ook interessant vind is het parentificatiemodel.
Sjaan