Erkenning is de eerste stap.
Je lichaam werkt als volgt.
Als iets niet goed gaat, gaat jouw lichaam je waarschuwen. Dit begint met lichte pijntjes en stijve spieren. Het doel is om jou te attenderen dat iets niet goed zit.
Als je de klachten negeert, dan gaat je lichaam harder waarschuwen, en krijg je fysieke pijn.
Als je deze negeert, dan ziet jouw lichaam dit als dat je afstand doet van datgeen wat je aan het negeren bent, en dat wordt dan uiteindelijk kanker. Let wel, dit is een proces van vele jaren.
Het gaat pas mis als iemand zegt: kan me niks schelen, zolang ik leef dan zie ik wel... Maar jij bent al een stap verder en hebt door dat je moet veranderen. Het lichaam weet dat je ermee bezig bent. Je hebt nog wel fysiek last van je problemen, maar ze zullen niet erger worden, tenzij je lichaam je waarschuwd dat je elders op moet focussen.
Weet dat elk lichaamsdeel ook een psychische koppeling heeft. Zo staan je voeten voor hoe je in het leven staat, je schouders voor het verzetten van werk, je nek voor hoe jij omgaat met anderen, en zo kan ik enorm doorgaan. Het leuke is dat wij heel veel spreekwoorden in onze taal hebben die deze allemaal benoemen.: Je schouders eronder zetten, Je nek uit steken, Gal spugen, handen in het haar.
Je kan zelfs gebaren maken die dit bevestigen. Als iemand bijvoorbeeld zegt wat er met je aan de hand is en in een reflex doe je je handen voor je ogen of doe je je ogen dicht, dan zeg je eigenlijk: ik wil het niet zien.
Je linker kant van je lichaam staat voor je gevoel, en je rechter kant voor je denken (ratio). Als je probeert om je gevoelens te ontwikkelen, maar je probeert vanalles te bedenken om dat te doen, zul je zien dat je met je rechter hand je linker arm vast pakt. Je ratio probeert letterlijk je gevoel te bevatten.
En zo kan ik enorm lang doorgaan. Er zijn gelukkig ook boeken die al deze dingen beschrijven, mocht je daarin geïnteresseerd zijn.
Ik hoop dat je hier wat mee kunt.
Liefs,
LPChip
