Print

Log in of registreer jezelf.
1 uur 1 dag 1 week 1 maand blijvend
Login met gebruikersnaam, wachtwoord en sessielengte

[lotuslove]

Hoe meer ik spiritualiteit toelaat in m'n leven en me erin verdiep, hoe meer 't me opvalt dat ik minder behoefte heb aan sommige vrienden/vriendinnen. Ik merk dat 't met sommigen gewoonweg niet meer 'klikt', dat 't te oppervlakkig is geworden...of tenminste, dat lijkt zo. Misschien ben ik wel degene die is veranderd.
Ik ben blij dat ik inzie wie ik wel of niet om me heen wil, maar toch is 't raar.
Ik weet heel goed dat ik dit soort dingen niet kan uitspreken omdat ik daarmee mensen kwets, enige wat ik kan doen is afstand nemen.
Hoe gaan jullie hiermee om?

[Eni]

Dit merk ik ook. Heb dit al vaker meegemaakt ook toen ik er nog niet bewust meebezig was.

Hoe ik daar mee omga?
Dat is een goeie vraag, vaak vind ik het jammer maar dan meer het idee dat ik geen vaste vrienden heb, omdat het bij mij al vaak heeft gewisseld van vrienden groep. Maar meestal ontmoet ik tegelijkertijd weer nieuwe mensen waar ik een vriendschap mee opbouw.

Meestal laat ik het zoals het is, ik heb niet meer de behoeften met hun om te gaan en meestal hebben diegene dat hetzelfde met mij (wellicht dat zij daar ook wat van merken dat ik verander). Heb wel eens meegemaakt dat vriendin van me het er moeilijk mee had dat ik steeds meer afstand van haar nam, zij wilde nog wel graag met me omgaan, maar dat is uiteindelijk "verwaterd" zoals ze dat noemen.

[LPChip]

Eigenlijk op dezelfde manier.

Ik vind dat in een relatie (inclusief een vriendschappelijke relatie) de communicatie enzo van twee kanten moet komen. Wanneer je niet op dezelfde lijn zit met bepaalde mensen, dan zul je zien dat de interesse in elkaar verdwijnt. Ik laat dit dan verwateren, want het heeft niet echt zin om achter een relatie aan te lopen als het eigenlijk geen basis (meer) heeft om op te steunen.

Maar je gevoel zal je daar bij helpen. Als het gewoon niet juist voelt om het contact met een persoon aan te houden, waarom zou je dan je energie eraan verspillen?

[lotuslove]

Ja ik vind 't eerlijk gezegd ook niet erg, ik zie namelijk ook dat er weer nieuwe, mooie mensen voor in de plaats komen
Dat is heel fijn, maar het is meer dat ik 't moeilijk vind dat sommige mensen binnen m'n vriendengroep dat niet begrijpen.

[LPChip]

..., maar het is meer dat ik 't moeilijk vind dat sommige mensen binnen m'n vriendengroep dat niet begrijpen.

Meestal als je zegt: ik moet er zelf achteraan lopen en daar heb ik geen zin meer in, dan snappen ze het wel.

[WhiTeAnGeL]

Wat een bekend onderwerp

Ik ben nooit zo van de vrienden geweest. Ik was altijd meer op mezelf, ik had wel wat vrienden maar nu ik steeds me meer verdiep in spiritualiteit voel ik dat de vrienden die ik heb ook niet meer zo bij me passen.
Het voelt ook net of dat ze niet kunnen begrijpen waar ik me mee bezig hou, ze snappen dat niet. Net of je uit elkaar groeit.
Wel komen er steeds weer nieuwe mensen vrienden voor in de plaats
Ik denk soms moet je oude gewoontes en dus ook vrienden vrij maken voor nieuwe.

[Eni]

Heb ook vaak bij vrienden het gevoel dat ze wat verder van mij afstaan. Het is een beetje moeilijk uitleggen het is vaak oppervlakkig vind ik.

Herkennen jullie dit ook? Dat je niet alles kunt bespreken, dat hun zich met andere dingen bezig houden..

[WhiTeAnGeL]

Ja ik snap wat je bedoelt, net of dat ze je niet kunnen begrijpen. Net of dat je anders bent voelt het. Je hebt ook andere intresses dan je vrienden. Je voelt meer dingen en hun hebben daar geen last van.
Het voelt als een afstand omdat je niet begrepen kan worden vind ik altijd.

[Eni]

Precies dat bedoel ik!

[lotuslove]

Heel herkenbaar allemaal!
Ik merk ook dat er een soort afstand is en dat 't vaak te maken heeft met de maskers die ze dragen. Omdat ik dat vroeger ook deed had ik dat toen niet door maar nu ik me met spiritualiteit en een andere manier van leven bezighou, zie ik veel meer dingen waardoor ik ervoor kies afstand te nemen.

Wel komen er steeds weer nieuwe mensen vrienden voor in de plaats
Ik denk soms moet je oude gewoontes en dus ook vrienden vrij maken voor nieuwe.

Ja dit is zeker waar!
Het wisselt elkaar af, wat je uitstuurt, trek je aan.
Als je je met positieve dingen bezighoud trek je ook soortgelijke mensen aan, wel mooi om te zien.

Heb ook vaak bij vrienden het gevoel dat ze wat verder van mij afstaan. Het is een beetje moeilijk uitleggen het is vaak oppervlakkig vind ik.

Herkennen jullie dit ook? Dat je niet alles kunt bespreken, dat hun zich met andere dingen bezig houden..

Ja ik heb dit ook, het gevoel dat 't allemaal wat oppervlakkig is.

[WhiTeAnGeL]

Oppervlakkig is voor ons niet zo heel interessant, dan vervelen we ons. We willen graag gesprekken voeren die ergens op slaan

[lotuslove]

Klopt, nou je 't zegt had ik dit van kinds af aan al dat ik meer voor de 'serieuze' gesprekken ging dan voor oppervlakkigheid.

[Eni]

Ik heb ook vaak dat ik over vanalles altijd (heel) ver doordenk..

Voorbeeld: mn filiaalleider vertelde dat hij nieuwe auto had, allemaal heel modern met automatische ruitenwissers en automatische tankdop (moetje eerst slang tegen aanhouden en dan scant hij of het de goede brandstof is en gaat r nog klepje open en dan kunje pas tanken)
Dan komt er bij mij meteen in me op, wat als die sensor kapot gaat dan kunje niet tanken, dus ik zeg dat niemand die daar aan had gedacht.

Zo heb ik dat vaker als het ergens over gaat, vaak kijken andere je dan echt zo aan van het zal wel in eerste instantie om later te beseffen dat ik daar wel een punt mee heb zeg mar.

[WhiTeAnGeL]

Ja je ziet ze dan echt zo even kijken van ummm? Maar ze zijn zelf dan nog niet zover dat ze dat bedacht hebben terwijl wij dat allang hadden

@lotus ik herken dat ook als kind, ik wilde liever serieuze gesprekken voeren met ouderen mensen. Op werk ook altijd.

[lotuslove]

Waar Eni 't over had, dat heb ik ook wel alleen ben ik gewend om 't niet uit te spreken.
Ik hield me vroeger al van de domme, omdat ik geen zin had om bepaalde dingen uit te leggen want ik wist dat als ik een opmerking zou maken dat ik dan ook nog 's moest uitleggen hoe 't in elkaar zat.

@lotus ik herken dat ook als kind, ik wilde liever serieuze gesprekken voeren met ouderen mensen. Op werk ook altijd.

Ja dat had ik ook! Ik weet nog dat m'n ouders ons altijd buiten hun 'serieuze' gesprekken hielden wat ik altijd jammer vond.