Nederlands > Levensvragen

Rouwen en zo veranderd binnen korte tijd?

<< < (3/5) > >>

Franchipani:
Dat zou hij ook gezegd hebben, bescheiden als hij soms was.

Het is alleen echt zo frappant dat op exact de dag dat ik van zijn overlijden, af ben van mijn angst en paniek stoornis, of de kern ervan.

Franchipani:
Toen ik dus vernam dat hij (onverwacht) was overleden dacht ik vanaf toen heel sterk iets van ' als hij daar is dan is doodgaan minder eng'.
Zat naast iemand in de auto en keek naar de lucht en stelde me hem daar ergens voor en voelde een diepe liefde maar ook zelfs een verlangen naar hem daar.

Schrok wel even want nooit ook maar zulke dingen gedacht voor iemand met een vette stoornis mbt dood, ziektes..

Heb geen afscheid van hem kunnen nemen, had nog zoveel tegen hem willen zeggen en willen doen.

Anderhalve maand na zijn dood ( wist toen nog niet dat hij overleden was) dacht ik, van hoe zou het nou net hem gaan.
Terwijl wij in een fase van tijdelijke afstand van zo'n dik jaar zaten waarin ik hem niet meer heb gesproken, meer jn initiatief min of meer maar ook misverstanden oa.

Achteraf blijkt via een gezamelijke vriend vernomen, dat hij en ik dezelfde reden hadden om elkaar niet te durven zien..
Ik werd ziek, kreeg een rot ziekte waardoor mijn uiterlijk, ogen plotsklaps veranderde.
Hij was gek op mijn ogen en deze waren opeens heel bol en wijd opengesperd, bleek de ziekte van grave te hebben, aan de prednison dus was binnen no time een opgeblazen bol..

Operaties ter correctie ook, kon destijds nog niet ivm dat de ziekte eerst moest uitblussen.
( inmiddels wel ondergaan).
Durfte aldus niet af te spreken en begon met smoezen.
Kreeg er een heerlijke zware depressie bij en lag alleen nog maar in bed bang te wezen.

Dit allemaal in de tijd dat we elkaar weer hadden gevonden ( was eerder met hem echter had hij toen een  relatie:-( en jonge kinderen).

Onlangs gehoord dat hij rond dezelfde tijd zwaardere gezondheidsklachten kreeg..diabetes, prostaat klachten, gewrichtsklachten, open benen, voeten door diabetus, misselijkheid, hartklachten, sterk achteruitgaand zicht, rijbewijs hierdoor kwijt, financieel moeilijker kon rondkomen vanwege dit alles ( eigen zaak).

Hij was te trots net als ik, te bang om niet meer aantrekkelijk te zijn etc, zoals ik hem kende, hij verzweeg zijn diabetes al voor me.

Weet nog dat hij langzamer liep en steeds ziek was echter zei hij altijd dat het maar een koudje was..

Beide zaten we in de problemen.. En wilde de ander niet belasten iig van mijn kant en hem kennende ook.
Het valt nu in mekaar, de puzzel.

Misverstanden, trots, onmacht, angst wat de ander zal denken...

Geloof eigenlijk best dat hij mij daar heeft geholpen om van mijn angst af te komen, zou dat ook kunnen?

Hij zei altijd ' geniet lieverd'.


 

LPChip:
Jazeker. Ik krijg het gevoel dat jullie meer waren dan verliefd. Dit klinkt meer als zielsverwanten. Beiden angst hebben versterkt elkaars angst. Hij met zijn dood ineens angst vrij, want als je dood gaat, laat je letterlijk alles los, en bij jou de angst weg (lees: de angst is zo dus danig minder dat het net voelt alsof hij compleet weg is)

Liefs,
LPChip

Franchipani:
Dat waren we ook denk ik.
Er was een enorme interesse in elkaar en we hingen aan elkaars lippen bij vertellen.

Wederzijds respect en onze ogen waren altijd zo intens aan het kijken naar elkaar.
Hij zei ook tsjees wat een ogen.
En ik had hetzelfde, die zagen mij echt.

 Als ik er nu aan denk word ik erg verdrietig en zie hem zo weer voor me.

Bedoel je in je laatste zin hier dat hij of de angst compleet weg is?

LPChip:
Nee, ik doel erop dat jij zijn angst ook voelde en hij jouw angst. Nu je zijn angst niet meer voelt, hoef je alleen je eigen angst nog te voelen. Die is er nog steeds, maar het is minder heftig.

Liefs,
LPChip

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina

[*] Vorige pagina