Print

Log in of registreer jezelf.
1 uur 1 dag 1 week 1 maand blijvend
Login met gebruikersnaam, wachtwoord en sessielengte

[Franchipani]

Ben er sinds februari achter dat een zeer dierbare is overleden in december.

Hij was een grote, of mijn grote liefde.
We konden alleen door omstandigheden niet samen zijn maar ook vanwege misverstanden, trots en nog meet dingen.

Hij dacht nog dat hij het zou redden heb ik begrepen.

Nu is het zo dat ik sinds ik weet dat hij is overleden, ik lijk van mijn angst en paniek stoornis af te zijn, althans een flink deel.

Kamp al vanaf mijn jeugd van deze stoornis met als gevolg medicatie, gesprekken met artsen en psycholoog.

Eigenlijk werd mijn leven hier grotendeels door verpest.
Medicatie hielp wel maar het zat er alsnog altijd.
Ik durfte veel niet, durfte geen onderwerpen mbt mijn angsten aan te snijden, films, reclame..alles daarover vond  ik eng.

Mijn angst en paniek stoornis is een waardoor ik bang voor dood, ziektes, ere ben.
Normaal zou ik dit niet eens hebben durven opschrijven een paar weken geleden.

Toen mijn grootouders stierven was ik na het overlijden van mijn opa even iets minder bang omdat ik hem tijdens zijn overlijden in een soort ' droom' zag waarin hij tegen me sprak.en zei dat hij altijd bij me kon zijn.

Nu deze geliefde is overleden ben ik op zoek naar allerlei dingen die ik ervoor nooit durfte zoals, cremeaties bv.

Ook lees ik over bde.

Geloof dat hij in het hiernamaals is.

Daarnaast ben ik als totaal niet creatief persoon voor het eerst ooit gaan tuinieren waar je u tegen zegt, de hele tuin is omgetoverd.. wist echt niet dat ik dit kon en verbaas me er nogal over dat ik hier zin in heb.
Mijn tuin was altijd een treurige wildernis.

Ben aldus een ander iemand deels geworden lijkt wel.

Vraag mij echt af hoe dit kan?

[LPChip]

Je angst heeft je altijd tegen gehouden. Hierdoor zag je je eigen potentieel niet.

Mijn gidsen vullen aan: nog steeds niet helemaal, maar dat is niet erg. Je groeit, dat is belangrijk.

Je hebt van te voren geweten dat deze dierbare zou komen te overlijden, maar dat wist je alleen onbewust. Hier heb je enorm tegenop gezien, en dat heeft jou afgesloten.

Nu dat dit achter de rug is, is er een grote last van je schouders gevallen.

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Liefs,
LPChip

[Franchipani]

Hi LP chip,

Drankje voor je reactie.

Eigenlijk wist ik niet dat hij ziek was.
Voor mij is hij totaal onverwacht overleden.

[LPChip]

Voor we incarneren weten we ongeveer hoe ons leven zal verlopen.

Hoe spiritueler je bent, hoe meer je dit soort dingen kan aanvoelen. En dat heb jij vanaf jongs af aan al gekund. Maar je wist niet hoe of wat, alleen voelde je het effect.

Nu dat dit voorbij is, merk je pas hoe veel het gedaan heeft.

Liefs,
LPChip

[Franchipani]

Mis hem vreselijk en kamp nog met vragen en dingen die ik had willen zeggen of veranderen.

Accepteer het niet dat hij er hier niet meer is...

Wat voor  'rol' speelt hij dan mbt dit?

Wou dat hij nog leefde en andere keuzes had kunnen maken.

[LPChip]

Weet dat hij je kan horen. Als je de vraag stelt zal hij het horen. Dus je kan hem dingen zeggen.

Het accepteren heeft tijd nodig.

Hij speelt niet echt een rol in dit alles, het is meer iets wat jou heeft bezig gehouden. Het maakt niet uit wie het was geweest, het effect had hetzelfde geweest.

Liefs,
LPChip

[Pilar]

Ik zie wel iets van herkenning in je vraag. Ik kwam er laatst achter dat er ook een goede oude bekende is overleden, waar ik een zeer goede band mee had maar we elkaar door omstandigheden even niet konden zien. Ik las bij toeval een rouwadvertentie en kwam tot de ontdekking dat hij er niet meer was, wat me aan het denken zette. Ik denk dat hij er zelfvoor gezorgd heeft vanuit het hiernamaals dat ik die advertentie las.
Daarna had ik het een stuk minder benauwd, en voelde me veel beter. ( ik ben niet bang voor de dood, en heb er geen angst voor) Ik denk dat doordat ik in aanraking kwam met zijn energie van uit het hiernamaals ik me meteen veel beter voelde. Dat ervaar ik ook als ik ziek ben en ik werk met Gidsen samen, mijn verkoudheid of lichamelijke klacht kan dan vrijwel meteen verdwijnen.

Dus het kan goed zijn dat doordat je in aanraking komt met die energie, je als vanzelfsprekend al jezelf beter gaat voelen.
Je hebt misschien een stuk helende energie ontvangen.

Of er is iets op zijn plek gevallen wat je onbewust al hebt geweten.

[Franchipani]

Dank voor de reacties!

Als ik helende energie heb mogen ontvangen van hem, Moet ik het dan zo zien dat hij deze bewust naar mij heeft toe gezonden?

[Franchipani]

Drukte per ongeluk al op send.

Maar als het niet met hem te maken heeft LPchip, dan snap ik het niet zo goed?

Probeer me ook op hem te concentreren in die zin dat ik op een teken wacht of meerdere tekens.

Er was wel in de auto toen ik meereed onlangs dat een lied me zo aangreep en elke zin van de tekst bijna op hem en ons sloeg.
We hadden geen eigen liedje samen en heb deze song maar tot de onze bestempeld.

Tijdens dat liedje dacht ik zo sterk aan hem dat ik hem ver weg maar ook dichtbij voor me stelde ergens hoog in de sterren o.i.d. kreeg lichamelijk een knoop en golf van liefde waarbij ik bij hem wilde zijn...hier schrok ik wel van want heb zulke ' gedachtes ' nooit gehad.

Het liedje vond ik altijd best aardig maar de tekst nooit goed beluisterd of wist niet waar het echt over ging.

De winter komt er in voor, hij overleed in de winter en was jarig in de winter, december, hij overleed in december, haven, hij vaarde veel in zijn vrije tijd, hield van havens, America, is mijn droom om daarnaar toe te gaan wat ik hem vertelde, franchipani blijkt een bloem te zijn die vol groeit in Bali waar hij is geweest, het is een bloem die oa vaak voor doden wordt 'gebruikt' etc, ik ben half Indisch weliswaar is mijn familie afkomstig uit Java, growing older, hij was 15 jaar ouder en vond zichzelf ook een oude ... , en nog meer uit de tekst waaronder dat 'hij' er nog is, had iemand anders later toen ik single was.

Sorry voor het warrige verhaal echter mis ik een stuk van hem.
Heb ook 1 hele rare droom over hem gehad.

[LPChip]

De angst die je hebt gehad heeft meer met jou te maken dan met hem.

Het is logisch dat je hem mist. Je zit nu in een verwerkingsproces.

Liefs,
LPChip

[Franchipani]

Dat zou hij ook gezegd hebben, bescheiden als hij soms was.

Het is alleen echt zo frappant dat op exact de dag dat ik van zijn overlijden, af ben van mijn angst en paniek stoornis, of de kern ervan.

[Franchipani]

Toen ik dus vernam dat hij (onverwacht) was overleden dacht ik vanaf toen heel sterk iets van ' als hij daar is dan is doodgaan minder eng'.
Zat naast iemand in de auto en keek naar de lucht en stelde me hem daar ergens voor en voelde een diepe liefde maar ook zelfs een verlangen naar hem daar.

Schrok wel even want nooit ook maar zulke dingen gedacht voor iemand met een vette stoornis mbt dood, ziektes..

Heb geen afscheid van hem kunnen nemen, had nog zoveel tegen hem willen zeggen en willen doen.

Anderhalve maand na zijn dood ( wist toen nog niet dat hij overleden was) dacht ik, van hoe zou het nou net hem gaan.
Terwijl wij in een fase van tijdelijke afstand van zo'n dik jaar zaten waarin ik hem niet meer heb gesproken, meer jn initiatief min of meer maar ook misverstanden oa.

Achteraf blijkt via een gezamelijke vriend vernomen, dat hij en ik dezelfde reden hadden om elkaar niet te durven zien..
Ik werd ziek, kreeg een rot ziekte waardoor mijn uiterlijk, ogen plotsklaps veranderde.
Hij was gek op mijn ogen en deze waren opeens heel bol en wijd opengesperd, bleek de ziekte van grave te hebben, aan de prednison dus was binnen no time een opgeblazen bol..

Operaties ter correctie ook, kon destijds nog niet ivm dat de ziekte eerst moest uitblussen.
( inmiddels wel ondergaan).
Durfte aldus niet af te spreken en begon met smoezen.
Kreeg er een heerlijke zware depressie bij en lag alleen nog maar in bed bang te wezen.

Dit allemaal in de tijd dat we elkaar weer hadden gevonden ( was eerder met hem echter had hij toen een  relatie:-( en jonge kinderen).

Onlangs gehoord dat hij rond dezelfde tijd zwaardere gezondheidsklachten kreeg..diabetes, prostaat klachten, gewrichtsklachten, open benen, voeten door diabetus, misselijkheid, hartklachten, sterk achteruitgaand zicht, rijbewijs hierdoor kwijt, financieel moeilijker kon rondkomen vanwege dit alles ( eigen zaak).

Hij was te trots net als ik, te bang om niet meer aantrekkelijk te zijn etc, zoals ik hem kende, hij verzweeg zijn diabetes al voor me.

Weet nog dat hij langzamer liep en steeds ziek was echter zei hij altijd dat het maar een koudje was..

Beide zaten we in de problemen.. En wilde de ander niet belasten iig van mijn kant en hem kennende ook.
Het valt nu in mekaar, de puzzel.

Misverstanden, trots, onmacht, angst wat de ander zal denken...

Geloof eigenlijk best dat hij mij daar heeft geholpen om van mijn angst af te komen, zou dat ook kunnen?

Hij zei altijd ' geniet lieverd'.


 

[LPChip]

Jazeker. Ik krijg het gevoel dat jullie meer waren dan verliefd. Dit klinkt meer als zielsverwanten. Beiden angst hebben versterkt elkaars angst. Hij met zijn dood ineens angst vrij, want als je dood gaat, laat je letterlijk alles los, en bij jou de angst weg (lees: de angst is zo dus danig minder dat het net voelt alsof hij compleet weg is)

Liefs,
LPChip

[Franchipani]

Dat waren we ook denk ik.
Er was een enorme interesse in elkaar en we hingen aan elkaars lippen bij vertellen.

Wederzijds respect en onze ogen waren altijd zo intens aan het kijken naar elkaar.
Hij zei ook tsjees wat een ogen.
En ik had hetzelfde, die zagen mij echt.

 Als ik er nu aan denk word ik erg verdrietig en zie hem zo weer voor me.

Bedoel je in je laatste zin hier dat hij of de angst compleet weg is?

[LPChip]

Nee, ik doel erop dat jij zijn angst ook voelde en hij jouw angst. Nu je zijn angst niet meer voelt, hoef je alleen je eigen angst nog te voelen. Die is er nog steeds, maar het is minder heftig.

Liefs,
LPChip